21-فروردين-1392, 08:03
در برخی موارد در کلمات علما دیده می شود که برای اثبات معنای خاصی برای روایت به این مطلب استدلال می کنند که : "تعلیل ظهور در یک امر ارتکازی دارد ".
آیا به نظر شما این سخن عمومیت دارد و در همه جا قابل تطبیق است ؟
بله در جایی که متکلم در مقام احتجاج یا اقناع مخاطب خود است باید به امور ارتکازی یا دست کم اموری که مورد قبول مخاطب است ، تعلیل کند (استدلال کند ) اما در بیانات شرعیی که شارع در مقام بیان قوانین خود برای متشرعه است یا به عبارت دیگر در مقام آموزش قوانین شرعی به پیروان خود می باشد ، آیا باز هم تعلیلش ظهور در امر ارتکازی دارد ؟ چه بسا که شارع با تعلیل خود در مقام آموزش یک ضابطه ی کلی به مخاطب خود باشد مثلا هنگامی که شارع می فرماید : "لاتشرب الخمر لانه مسکر "لازم نیست که مسکر بودن یک امر ارتکازی برای حرمت شرب باشد یا اینکه شارع قبلا حرمت شرب مسکر را بیان کرده و در اینجا در واقع تطبیق کرده باشند بلکه امکان هم دارد که شارع با همین بیان خواسته باشد که حرمت شرب مسکر را به مخاطب خود اعلام کند و این امکان به اندازه ای است که جلوی ظهور ( ارتکازی بودن ) را می گیرد . ( اصل بیان ازیکی از اساتید اخذ شده است ).
آیا به نظر شما این سخن عمومیت دارد و در همه جا قابل تطبیق است ؟
بله در جایی که متکلم در مقام احتجاج یا اقناع مخاطب خود است باید به امور ارتکازی یا دست کم اموری که مورد قبول مخاطب است ، تعلیل کند (استدلال کند ) اما در بیانات شرعیی که شارع در مقام بیان قوانین خود برای متشرعه است یا به عبارت دیگر در مقام آموزش قوانین شرعی به پیروان خود می باشد ، آیا باز هم تعلیلش ظهور در امر ارتکازی دارد ؟ چه بسا که شارع با تعلیل خود در مقام آموزش یک ضابطه ی کلی به مخاطب خود باشد مثلا هنگامی که شارع می فرماید : "لاتشرب الخمر لانه مسکر "لازم نیست که مسکر بودن یک امر ارتکازی برای حرمت شرب باشد یا اینکه شارع قبلا حرمت شرب مسکر را بیان کرده و در اینجا در واقع تطبیق کرده باشند بلکه امکان هم دارد که شارع با همین بیان خواسته باشد که حرمت شرب مسکر را به مخاطب خود اعلام کند و این امکان به اندازه ای است که جلوی ظهور ( ارتکازی بودن ) را می گیرد . ( اصل بیان ازیکی از اساتید اخذ شده است ).
