25-بهمن-1396, 12:00
به نظر می رسد :
با تسلم بر این که احکام تابع مصالح و مفاسد است ولی این را نمی پذیریم که رفتار عقلاء در قبال مولایشان با ملاحظه مصالح و مفاسد است چون از جانب مولا ، مصالح و مفاسد و تحفظ بر آنها به عهده عبد گذاشته نشده و آنچه عقلاء در رابطه مولا بر خود لازم می دانند عبارت از این است که باید تابع ارادۀ مولایش باشد و گاهی اراده مولا به ترخیص تعلق می گیرد یعنی اباحه اقتضایی و گاهی بخاطر وجود مفسده و هزینه زیاد در الزام جعل احتیاط را مفسده دار دیده ترخیص جعل می کند و به عبارت دیگر عبد باید تابع اراده مولایش باشد ، اگر مولایش صلاح بداند او خود را مطلق العنان بداند ولی عبد خود را ملزم کند به کاری ولو عقاب نشود ولی خلاف اراده مولا عمل کرده حال اگر در شکهای مذکور که خوف ضرر هم هست ولی نه ضررهایی مثل قتل نفس و اینها که احتمالش منجز باشد بلکه صرف ضرر اگر محتمل باشد از کجا می دانیم که اراده مولا در امثال این مشکوکات چیست شاید اگر ما در مشکوکات ملزم به احتیاط کنیم و به تبع به مقلدین خود هم چنین فتوایی بدهیم مفسده داشته باشد که ما خبر نداریم و شارع اراده اش بر خلاف این باشد همانطور که ادله برائت شرعیه هم همین اقتضا و شمول را نسبت به موارد خوف دارد ولی اگر این ادله هم نبود عقل انسان حکم به احتیاط نمی کرد چون وجود اراده بر خلاف احتیط را احتمال می دهد .
این تقریب از برائت مستفاد از کلمات استاد سید جواد شبیری حفظه الله است بنابر آنچه این حقیر فهمیدم .
با تسلم بر این که احکام تابع مصالح و مفاسد است ولی این را نمی پذیریم که رفتار عقلاء در قبال مولایشان با ملاحظه مصالح و مفاسد است چون از جانب مولا ، مصالح و مفاسد و تحفظ بر آنها به عهده عبد گذاشته نشده و آنچه عقلاء در رابطه مولا بر خود لازم می دانند عبارت از این است که باید تابع ارادۀ مولایش باشد و گاهی اراده مولا به ترخیص تعلق می گیرد یعنی اباحه اقتضایی و گاهی بخاطر وجود مفسده و هزینه زیاد در الزام جعل احتیاط را مفسده دار دیده ترخیص جعل می کند و به عبارت دیگر عبد باید تابع اراده مولایش باشد ، اگر مولایش صلاح بداند او خود را مطلق العنان بداند ولی عبد خود را ملزم کند به کاری ولو عقاب نشود ولی خلاف اراده مولا عمل کرده حال اگر در شکهای مذکور که خوف ضرر هم هست ولی نه ضررهایی مثل قتل نفس و اینها که احتمالش منجز باشد بلکه صرف ضرر اگر محتمل باشد از کجا می دانیم که اراده مولا در امثال این مشکوکات چیست شاید اگر ما در مشکوکات ملزم به احتیاط کنیم و به تبع به مقلدین خود هم چنین فتوایی بدهیم مفسده داشته باشد که ما خبر نداریم و شارع اراده اش بر خلاف این باشد همانطور که ادله برائت شرعیه هم همین اقتضا و شمول را نسبت به موارد خوف دارد ولی اگر این ادله هم نبود عقل انسان حکم به احتیاط نمی کرد چون وجود اراده بر خلاف احتیط را احتمال می دهد .
این تقریب از برائت مستفاد از کلمات استاد سید جواد شبیری حفظه الله است بنابر آنچه این حقیر فهمیدم .