امتیاز موضوع:
  • 0 رای - 0 میانگین
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
عدم حرمت اسراف در وضو؟؟
#1
در مساله ی 45 وضو در کتاب عروه آمده است الاسراف فی ماء الوضوء مکروه لکن الاسباغ مستحب
و تا جایی که فحص شد حاشیه ای در خلاف این فتوی یافت نشد.
چه طور این مساله با حرمت اسراف جمع می شود؟
پاسخ
 سپاس شده توسط سید محمد صادق رضوی
#2
از آقای تبریزی نقل شده که ایشان می فرمودند که از جمله اطلاقاتی که اطمینان داریم اطلاقش حجت نیست و قیدی دارد حرمت اسراف است لذا ایشان ظاهرا قائل بودند که باید بگوییم که قدر متیقن از اسراف حرمت دارد نه هر نحوه اسرافی!! با این بیان دیگر شاید اسرافی که در وضو نوعا اتفاق می افتد در حد چند مشت آب است که خارج از قدر متیقن اسراف خواهد بود و نهایتا کراهت خواهد داشت نه حرمت!
پاسخ
 سپاس شده توسط سید محمد صادق رضوی
#3
(27-بهمن-1396, 22:09)فقه جواهری نوشته: از آقای تبریزی نقل شده که ایشان می فرمودند که از جمله اطلاقاتی که اطمینان داریم اطلاقش حجت نیست و قیدی دارد حرمت اسراف است لذا ایشان ظاهرا قائل بودند که باید بگوییم که قدر متیقن از اسراف حرمت دارد نه هر نحوه اسرافی!! با این بیان دیگر شاید اسرافی که در وضو نوعا اتفاق می افتد در حد چند مشت آب است که خارج از قدر متیقن اسراف خواهد بود و نهایتا کراهت خواهد داشت نه حرمت!

استاد شهیدی این مطلب را از مرحوم تبریزی نقل نمودند ولی دلیل آنرا ذکر نکردند چون به نظر میرسد دلیل حرمت اسراف مطلق است مگر آنکه مقداری ناچیز باشد که عرفا اسراف محسوب نشود مثل چند دانه از غذا که در سفره بریزد که خوردن آن مستحب است
بنابر این اگر مقدار هدر رفت آب زیاد باشد به گونه ای که اسراف قطعی باشد نمی توان آنرا جائز دانست
البته انشالله دلیل فقهاء بر این حکم را نیز ذکر خواهم کرد
پاسخ
#4
یکی از دوستان به مطلب مرحوم آقای تبریزی در تنقیح مبانی العروه ذیل این مساله راهنمایی کردند:
و يستدلّ على ذلك برواية حريز عن أبي عبد اللّه عليه السلام قال: «إنّ للّٰه ملكاً يكتب سرف الوضوء كما يكتب عدوانه» «1».و كون المراد بها الكراهة خصوصاً بملاحظة إطلاقها بالإضافة إلى الموارد التي لا مالية فيها للماء المستعمل لكثرته، و إن لا بأس به إلّا أنّ الكراهة الالتزام بها مبنيّ على التسامح في أدلّة السنن، فإنّ في سندها سهل بن زياد و محمّد بن الحسن بن شمّون و الأمر في سهل معروف و محمّد بن الحسن بن شمّون ضعيف.
اما وجه دلالت این حدیث بر کراهت چیست؟ این که اطلاق دارد نسبت به مواردی که لا مالیة للماء المستعمل آیا اصلا این موارد صدق اسراف می کند تا بگوییم اطلاق شاملش می شود؟
ثانیا به فرض شمول، حدیث می گوید ملائکه این را می نویسند حالا چه محذوری دارد که در مثل این موارد کراهت باشد و در غیرش حرمت؟ یعنی این که در بعض موارد کراهت باشد چه قرینه ای می شود بر این که حدیث راسا دال بر کراهت است؟
ثالثا وقتی سندا حدیث را نپذیرفتیم باز مشکل حرمت اسراف بر می گردد.
مرحوم آقای تبریزی در اوائل منهاج اسراف را از کبائر شمرده اند (ج1ص12) با این حال این استفتاء هم از ایشان جالب است:
- معيار اسراف چيست؟ و صاحب عروه فرمود كه در آب اسراف نيست مراد چيست؟
بسمه تعالى‌- تعدّى از مقدار متعارف در هر چيز اسراف است، و اگر به نحوى از آب استفاده شود كه مردم محروم شوند جايز نيست، و اللّه العالم.استفتاءات جديد، ج‌2، ص: 228‌
از اینجا هم بر می آید که صرف اسراف در آب وضو حرام نیست.همین طور از این استفتاء:
اگر انسان هنگام غسل دادن آب زيادى مصرف كند، چنانكه اسراف شود آيا غسل را باطل مى‌كند؟
بسمه تعالى‌- غسل باطل نمى‌شود ولى اين كار را نكنيد، و اللّه العالم.
و این استفتاء از مرحوم آقای بهجت:
لطفاً تعريف و حكم اسراف را بيان فرماييد.
ج. اسراف، خروج از اعتدال و ميانه روى در امور است و اگر به حدّ اضرار (ضرر رساندن) برسد، محرّم است.
اما در رساله آقای شبیری دراموری که در غذا خوردن مذموم است نوشته اند:
سيزدهم: دور انداختن ميوه پيش از آن كه كاملًا آن را بخورد، البتّه اگر مقدار قابل توجّهى از ميوه باقى مانده باشد اسراف است و حرام.
ضمنا مرحوم نراقی در عوائد الایام مستقلا از اسراف بحث کرده اند(عائدة (61) في تحقيق معنى الإسراف و بيان تحريمه و موارده‌)
پاسخ
 سپاس شده توسط سید محمد صادق رضوی ، حسین . ، سید محسن حائری ، 89194 ، ارادتمند آیت الله مکارم ، علی آمنی
#5
بعضی اوقات مکروه در کلام مرحوم سید به معنای عدم مشروعیت نیز به کار میرود. شاهدش بحث اذان و اقامه است که در بعضی موارد تعبیر ایشان از عدم مشروعیت مکروه است. البته اشکال نکنید به اینکه اینجا در مقابلش استحباب آمده و قرینه بر خلاف است چرا که در همان بحث اذان هم مکروه را در مقابل استحباب به معنای عدم مشروعیت میآورد. لذا شاید و شاید منظورشان عدم مشروعیت باشد
پاسخ


پرش به انجمن:


کاربران در حال بازدید این موضوع: 1 مهمان