8-اسفند-1396, 23:52
بعضی مثل مرحوم آقای خوئی معتقدند اطلاق کتاب جزء کتاب نیست به این بیان که اطلاق کتاب یا حکم عقل است که ناشی از مقدمات حکمت یا اگر هم ظهور است، ظهور عدم البیان و سکوتی است، عدم البیان که جزء کتاب نیست و لذا ایشان می‌‌فرمود خبری که معارض باشد با اطلاق کتاب به عموم من وجه معارض با کتاب و مخالف با کتاب نیست و لذا هر دو تساقط می‌‌کنند. بعد از تساقط رجوع می‌‌کنیم به ادله دیگر
ولی ما معتقدیم که مقدمات حکمت عرفا کلام را ظاهر می‌‌کند و می‌‌شود مستند بشود اطلاق به ظهور کلام مثلا چون دلیل تحریم غیبت اطلاق کتابی است، اطلاق خبر که اقتضاء می‌‌کند وجوب نصح مستشیر را به عموم من وجه تعارض می‌‌کند با اطلاق کتابی و صحیح است که بگوییم که اطلاق وجوب نصح مستشیر مخالف کلام خداست چون خدا می‌‌گوید غیبت نکنید، اطلاق وجوب نصح مستشیر می‌‌گوید نصح مستشیر واجب است و لو متوقف بر غیبت باشد و می‌‌شود مصداق ما خالف الکتاب و السنة فهو مردود.
فقه محرمات 27/10/96
ولی ما معتقدیم که مقدمات حکمت عرفا کلام را ظاهر می‌‌کند و می‌‌شود مستند بشود اطلاق به ظهور کلام مثلا چون دلیل تحریم غیبت اطلاق کتابی است، اطلاق خبر که اقتضاء می‌‌کند وجوب نصح مستشیر را به عموم من وجه تعارض می‌‌کند با اطلاق کتابی و صحیح است که بگوییم که اطلاق وجوب نصح مستشیر مخالف کلام خداست چون خدا می‌‌گوید غیبت نکنید، اطلاق وجوب نصح مستشیر می‌‌گوید نصح مستشیر واجب است و لو متوقف بر غیبت باشد و می‌‌شود مصداق ما خالف الکتاب و السنة فهو مردود.
فقه محرمات 27/10/96
