امتیاز موضوع:
  • 1 رای - 4 میانگین
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
نکته علمی: امرنا رسول الله دلالتی بر حکم تکلیفی عام ندارد
#1
در روایت چنین وارد شده است:
«مُحَمَّدُ بْنُ يَعْقُوبَ عَنْ عَلِيِّ بْنِ إِبْرَاهِيمَ عَنْ أَبِيهِ عَنِ النَّوْفَلِيِّ عَنِ السَّكُونِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: قَالَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ ع أَمَرَنَا رَسُولُ اللَّهِ ص أَنْ نَلْقَى أَهْلَ الْمَعَاصِي بِوُجُوهٍ مُكْفَهِرَّةٍ»

حضرت استاد در مورد این روایت فرمودند: چنین سیاقی «امرنا رسول الله» وقتی در مسائل اجتماعی استعمال می شود احتمال دارد که برای بیان امری حکومتی باشد بلکه ظهور در حکومتی بودن امر دارد. یعنی پیغمبر اکرم از آن جهت که حاکم بوده اند با توجه به شرایط زمان خود چنین حکمی کرده اند و  لذا این حکم نسبت به اعصار دیگر عمومیت ندارد.

فقه 96/11/23
اللهم عجل لولیک الفرج
پاسخ
 سپاس شده توسط مسعود عطار منش
#2
به نظرم میرسد امرنا رسول الله لزوما در زمان حکومت رسول الله صادر نشده و اطلاق داردبعلاوه در هر صورت دلالت آن بر حکومی بودن آن منافاتی با عمومیت آن ندارد
پاسخ
 سپاس شده توسط مسعود عطار منش
#3
(19-اسفند-1396, 13:22)حسین بن علی نوشته: به نظرم میرسد امرنا رسول الله لزوما در زمان حکومت رسول الله صادر نشده و اطلاق داردبعلاوه در هر صورت دلالت آن بر حکومی بودن آن منافاتی با عمومیت آن ندارد
بله وقتی حکومتی شد منافاتی با عمومیت آن ندارد لکن این امر از اموری است که می تواند قرینه باشد که اطلاق اراده نشده است. به بیان فنی ما یصلح للقرینیه در این جا موجود است. امور حکومتی ظاهرا با توجه به شرایط زمان صادر می شوند و عمومیت ندارند، حد اقل احتمال این اختصاص می رود و همین یصلح للقرینیه است.
پاسخ
 سپاس شده توسط محمد 68 ، مسعود عطار منش
#4
به ذهن قاصر حقیر این‌گونه می‌آید که فرمان حکومتی فقط ناظر به همان حکومتی است که فرمان در آن صادر شده است. در صورتی که حکومت عوض شود، طبعا آن فرمان دیگر بُردی ندارد.
البته ممکن است این گونه بیان شود که حکومت فعلی همان حکومت رسول الله (صلی الله علیه و آله است) و حکومت هر چند در ظاهر عوض شده، اما حقیقتا عوض نشده است. البته به نظر حقیر این بیان محل مناقشه است.
پاسخ
 سپاس شده توسط مسعود عطار منش
#5
به نظر حقیر اگر حکم ولائی و حکومتی پیامبر ثابت شود، عدم اطلاق آن یا حداقل مایصلح للقرینیه برای عدم اطلاق ثابت می شود.

اصل بحث در صغرای این قیاس است که آیا چنین استعمالی در روایات دال بر ولائی و حکومتی بودن امر پیامبر می باشد؟
اللهم عجل لولیک الفرج
پاسخ
 سپاس شده توسط مسعود عطار منش
#6
بنده این جور استظهارات را بیشتر شبیه به استحسان می بینم . هر چه اسمش را بتوان ظهور گذاشت که حجت نیست . مگر حجیت ظواهر یک اصل لفظی است که هر چه اسمش ظهور است را تحت آن بدانیم و حجت بشماریم . حجیت ظواهر یک امر عقلائی بوده و بر مبنای صحت احتجاج شنونده بر گوینده است یعنی اگر گوینده طوری حرف بزند که بتوان بر علیه خودش احتجاج کرد این ظهور مناط حجیت را دارد ولی امثال این حدس و گمانها که سیاق روایت ظاهرش چنین و چنان است به هیچ وجه صحت احتجاج را ندارد .
پاسخ
#7
(22-اسفند-1396, 08:06)مسعود عطار منش نوشته: بنده این جور استظهارات را بیشتر شبیه به استحسان می بینم . هر چه اسمش را بتوان ظهور گذاشت که حجت نیست . مگر حجیت ظواهر یک اصل لفظی است که هر چه اسمش ظهور است را تحت آن بدانیم و حجت بشماریم . حجیت ظواهر یک امر عقلائی بوده و بر مبنای صحت احتجاج شنونده بر گوینده است یعنی اگر گوینده طوری حرف بزند که بتوان بر علیه خودش احتجاج کرد این ظهور مناط حجیت را دارد ولی امثال این حدس و گمانها که سیاق روایت ظاهرش چنین و چنان است به هیچ وجه صحت احتجاج را ندارد .

طبق کلام شما، اگر شخصی در زمان امام صادق علیه السلام با اهل معصیت با وجه مکفهر روبرو نشود و مورد سرزنش افراد قرار بگیرد، نمیتواند بگوید که کلام پیامبر ظهور در حکم ولائی داشت؟

این احتجاج او قابل قبول نیست؟ به نظر میرسد که حتی طبق مبنایی که مطرح میکنید این استظهار جا دارد.

اگر اشتباه مراد شما را متوجه شدم توضیح بفرمایید، خوشحال میشم.
اللهم عجل لولیک الفرج
پاسخ
#8
(22-اسفند-1396, 08:06)مسعود عطار منش نوشته: بنده این جور استظهارات را بیشتر شبیه به استحسان می بینم . هر چه اسمش را بتوان ظهور گذاشت که حجت نیست . مگر حجیت ظواهر یک اصل لفظی است که هر چه اسمش ظهور است را تحت آن بدانیم و حجت بشماریم . حجیت ظواهر یک امر عقلائی بوده و بر مبنای صحت احتجاج شنونده بر گوینده است یعنی اگر گوینده طوری حرف بزند که بتوان بر علیه خودش احتجاج کرد این ظهور مناط حجیت را دارد ولی امثال این حدس و گمانها که سیاق روایت ظاهرش چنین و چنان است به هیچ وجه صحت احتجاج را ندارد .

فرمایش شما سر جای خودش متین است، اما در هر صورت ارتباط دارد به بحث حجیت ظهور. باید بحث شود که حد و حدود حجیت ظهور چقدر است.
بحثی که اینجا مطرح است در مورد این است که آیا با فرض استظهار حکومتی بودن امر، می‌توان گفت که ظهور چنین فرمانی کماکان شامل اعصار آینده نیز می‌شود یا خیر؟

مگر این که مرادتان این باشد که «ظاهر» مشترک لفظی است. و آنچه که در بحث حجیت ظهور محل بحث است و حجیتش را اثبات می‌کنند، چیزیست غیر از این ظهوری که الان به این روایت استناد داده می‌شود. به عبارتی دیگر، این که می‌گوییم «این حدیث ظهور در حکومتی بودن امر دارد» صغرای حجیت ظهور (که به طور مطلق پذیرفته شده) را اثبات نمی‌کند.
امیدوارم منظورم را رسانده باشم.
پاسخ


موضوعات مشابه ...
موضوع نویسنده پاسخ بازدید آخرین ارسال
  چشم باطن بین ایت الله سید محمد هادی میلانی فطرس 0 449 9-آذر-1400, 00:28
آخرین ارسال: فطرس
  تقسیم موضوعات سه گانه در کلام امام رحمه الله سید رضا حسنی 0 1,278 6-آذر-1398, 12:40
آخرین ارسال: سید رضا حسنی
  دانلود كتاب امر به معروف ايت الله خرازي و فاضل اشکذری 2 4,820 7-بهمن-1397, 00:31
آخرین ارسال: رهـگذر
  «کتاب شناسی»  سخن صاحب الذریعه و آیت الله شبیری زنجانی در باره تلفیق تفسیر قمی آسدهادی 0 3,284 4-اسفند-1394, 19:04
آخرین ارسال: آسدهادی
  تعریض به محقق خوئی رضوان الله علیه درباره حدیث رفع القلم مترقب 0 4,009 4-آذر-1392, 22:48
آخرین ارسال: مترقب

پرش به انجمن:


کاربران در حال بازدید این موضوع: 1 مهمان