دلالت لاینبغی بر حرمت

[سید محمود فریمانه]

بسم الله الرحمن الرحیم
اصلا بحث مقصود بالافهام بودن یا نبودن درست نیست، بلکه مراد فهمیدن ظهور لفظ است در عرفی در معنائی واین ارتباطی به مقصود بالافهام بودن یا نبودن ندارد.
اما اینکه در روایت زراره از لاینبغی تحریم فهمید ومدرک آن را از امام پرسید وامام علیه السلام اشکال نکرد، شاید بخاطر این بوده که لا ینبغی در اعم استعمال می شود ولی اتفاقا در آن مورد مراد حرمت بوده، وشان امام نیست که زراره را توبیخ کند که از کجا فهمیدی مراد من حرمت بود یا کی من گفتم حرام است، در این موردی که اتفاقا مقصود امام حرمت بود که شبیه مجادله می شد، لذا لا ینبغی ظهوری در حرمت پیدا نمی کند. (علاوه شاید مطالبی بین امام وشاگرد خصوصی اش زراره بوده که قبلا بحث حرمت مطرح شده ولذا الآن که امام با لا ینبغی حکم را مطرح کرد زراره از لا ینبغی حرمت نفهمید بلکه به انطباق لا ینبغی بر حرمت در این مورد یقین داشت بخاطر آن قرینه خارجیه.)

[سید محمود فریمانه]

پس روایت اول که مجمل شد وروایت دوم هم که اصلا نص در حرمت نیست بلکه با کراهت وحتی کمتر از کراهت (قبح اخلاقی) هم می سازد فلا یجدی شیئا.

[HAMZEH]

در مورد دلالت لاینبغی بر حرمت در تقریب دیگر غیر از بیان حضرت استاد نیز وجود دارد :
اول اینکه مرحوم آقای خویی فرموده اند که لا ینبغی به معنای عدم امکان است و شواهد قرآنی هم بر آن ذکر کرده اند
دوم بیان آقای شبیری است که فرموده اند براساس تتبعات موارد استعمال این کلمه به معنای خلاف قانون و میزان و قاعده است و چون خلاف قاعده بودن به صورت مطلق دال بر حرمت است پس استعمال این کلمه دال بر اراده حرمت است