بیع آتی پوششی برای ریسک
حقوقدانان معتقدند جریان بیع آتی به خاطر عدم ریسک پذیری مردم است:
یکی از انواع ابزارهای مشتقه، قراردادهای آتی (مؤجّل) است که در تجارت و دادوستد و بهخصوص در بازار بورس اوراق بهادار بهعنوان ابزاری برای پوشش ریسک ناشی از نوسانات قیمت بهکار میرود.
بیع آتی و ریسک پذیری در آن
از جهتی خریدار و فروشنده نسبت به قیمت در فلان تاریخ اطمئنان داشته که هر نوسانی که در بازار باشد متوجه وی نخواهد بود لکن از جهت دیگر وقتی شخصی کالایی را می خرد و می فروشد که شش ماه دیگر تحویل دهد، ریسک بالایی در پذیرفاه است؛ زیرا خریدار نمی داند که در اثر نوسانات در شش ماه دیگر قیمت این کالا در چه حدی خواهد بود و همین طور فروشنده ریسک نموده است.
بر این اساس نفی ریسک و اقدام به ریسک در این معامله حیثی و جهتی می باشد.
* قراردادهای آتی شباهت زیادی به معاملات سلف دارد و تنها وجه تمایز آن از معاملات سلف آن است که در قراردادهای آتی، ثمن نیز مانند مبیع مؤجّل میباشد. در قراردادهای آتی یکی از طرفین متعهد میشود دارایی موضوع قرارداد، یعنی دارایی پایه را که میتواند کالا، ارز، اوراق بهادار، و یا شاخص سهام باشد، در تاریخ معیّنی در آینده تحویل دهد و قیمت آنرا دریافت کند و طرف مقابل هم متعهد میشود دارایی پایه را با همان مشخّصات، تحویل گرفته و بهای مشخّص شده را بپردازد.
حقوقدانان معتقدند جریان بیع آتی به خاطر عدم ریسک پذیری مردم است:
یکی از انواع ابزارهای مشتقه، قراردادهای آتی (مؤجّل) است که در تجارت و دادوستد و بهخصوص در بازار بورس اوراق بهادار بهعنوان ابزاری برای پوشش ریسک ناشی از نوسانات قیمت بهکار میرود.
بیع آتی و ریسک پذیری در آن
از جهتی خریدار و فروشنده نسبت به قیمت در فلان تاریخ اطمئنان داشته که هر نوسانی که در بازار باشد متوجه وی نخواهد بود لکن از جهت دیگر وقتی شخصی کالایی را می خرد و می فروشد که شش ماه دیگر تحویل دهد، ریسک بالایی در پذیرفاه است؛ زیرا خریدار نمی داند که در اثر نوسانات در شش ماه دیگر قیمت این کالا در چه حدی خواهد بود و همین طور فروشنده ریسک نموده است.
بر این اساس نفی ریسک و اقدام به ریسک در این معامله حیثی و جهتی می باشد.
* قراردادهای آتی شباهت زیادی به معاملات سلف دارد و تنها وجه تمایز آن از معاملات سلف آن است که در قراردادهای آتی، ثمن نیز مانند مبیع مؤجّل میباشد. در قراردادهای آتی یکی از طرفین متعهد میشود دارایی موضوع قرارداد، یعنی دارایی پایه را که میتواند کالا، ارز، اوراق بهادار، و یا شاخص سهام باشد، در تاریخ معیّنی در آینده تحویل دهد و قیمت آنرا دریافت کند و طرف مقابل هم متعهد میشود دارایی پایه را با همان مشخّصات، تحویل گرفته و بهای مشخّص شده را بپردازد.