2-دي-1397, 00:10
استاد شهیدی 01 10 1397 فرمودند: مرحوم خویی در مورد خز که مجمل بین پوست و پشم حیوان و ابریشم مخلوط است فرموده اند که اینکه در روایات، نماز در خز تجویز شده است به جهت عدم استفصال امام، اطلاق دارد و دلیل بر تجویز نماز در تمام این امور می شود
استاد به این بیان اشکال نمودند که اجمال، در صورتی موجب عدم استفصال امام و اطلاق ساز می شود که اجمال در آن زمان نیز وجود داشته باشد؛ در حالیکه امکان دارد این اجمال در زمان متاخر به وجود آمده باشد و در آن زمان مفهومش مبین بوده و عدم استفصال شکل نگرفته باشد بنابر این اطلاق ثابت نیست.
اشکالی که به ذهن می رسد اینست که با وجود تشتت اقوال لغویین در معنای خز و اصل عدم قرینه بر تعیین معنا نزد امام و راوی، احتمال شکل گیری اطلاق تقویت می شود
استاد به این بیان اشکال نمودند که اجمال، در صورتی موجب عدم استفصال امام و اطلاق ساز می شود که اجمال در آن زمان نیز وجود داشته باشد؛ در حالیکه امکان دارد این اجمال در زمان متاخر به وجود آمده باشد و در آن زمان مفهومش مبین بوده و عدم استفصال شکل نگرفته باشد بنابر این اطلاق ثابت نیست.
اشکالی که به ذهن می رسد اینست که با وجود تشتت اقوال لغویین در معنای خز و اصل عدم قرینه بر تعیین معنا نزد امام و راوی، احتمال شکل گیری اطلاق تقویت می شود
