28-فروردين-1398, 12:53
(آخرین تغییر در ارسال: 28-فروردين-1398, 12:54 توسط سید محسن حائری.)
درست است که اگر عرف را در تقابل بین «آب» و «آبگل» بگذاریم، طبعا می‌گوید که این «آبگل» است، اما این بدین معنا نیست که آن را «آب» نمی‌داند. چرا که به قرینه‌ی ایجاد تقابل بین «آب» و «آبگل» برداشت عرف از «آب»، آب به معنای عامش (معنای لغوی آب که شامل تمامی آب‌ها می‌شود) نخواهد بود، بلکه معنایش را «آب خالص و زلال» برداشت می‌نماید، لذا طبعا بین «آب» و «آبگل»، «آبگل» را انتخاب می‌کند.
درست مانند این که بپرسیم «زید انسان است یا حیوان؟» طبعا پاسخ «انسان» خواهد بود (چرا که به قرینه‌ی تقابل ایجاد شده، حیوان به معنای حیوانات غیر از انسان پنداشته می‌گردد)، اما این گونه پاسخ، بدین معنا نیست که زید عرفاً یا لغةً مصداق «حیوان» نباشد.
درست مانند این که بپرسیم «زید انسان است یا حیوان؟» طبعا پاسخ «انسان» خواهد بود (چرا که به قرینه‌ی تقابل ایجاد شده، حیوان به معنای حیوانات غیر از انسان پنداشته می‌گردد)، اما این گونه پاسخ، بدین معنا نیست که زید عرفاً یا لغةً مصداق «حیوان» نباشد.
