استاد محترم، حاج آقای شب زنده دار دلایل مختلف مطرح شده برای وثاقت عمر بن حنظله را مطرح نمودند و در نهایت با پذیرش دو دلیل، حکم به وثاقت او کردند.
دلیل اول:
روایتی از کافی شریف* که در آن امام صادق علیه السلام نسبت به عمر بن حنظله می فرمایند: «اذا لایکذب علینا»
اشکالات سندی به روایت وارد نیست چون طبق مبنای استاد، روایات کافی حجت می باشند. (می توانید در این موضوع این بحث را دنبال کنید)
از نظر دلالی هم نسبت عدم کذبی که امام معصوم به عمر بن حنظله داده اند، برای وثاقت او کفایت می کند.
دلیل دوم:
عمر بن حنظله از کسانی است که صفوان بن یحیی به سند معتبر** از او روایت نقل کرده است، پس بعد از اثبات نقل صفوان از او، طبق شهادت شیخ در عده که صفوان از غیر ثقه نقل حدیث نمی کند، وثاقت عمر بن حنظله اثبات می شود.
------------------------
* الكافي (ط - دار الحديث)؛ ج6، ص: 37
عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسىٰ، عَنْ يُونُسَ، عَنْ يَزِيدَ بْنِ خَلِيفَةَ، قَالَ:
قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللّٰهِ عليه السلام: إِنَّ عُمَرَ بْنَ حَنْظَلَةَ أَتَانَا عَنْكَ بِوَقْتٍ؟
فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللّٰهِ عليه السلام: «إِذاً لَايَكْذِبُ عَلَيْنَا».
**من لايحضره الفقيه، ج3، ص: 461
4596 وَ رَوَى صَفْوَانُ بْنُ يَحْيَى عَنْ عُمَرَ بْنِ حَنْظَلَةَ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَتَزَوَّجُ الْمَرْأَةَ شَهْراً بِشَيْ‌ءٍ...
از آنجا که مرحوم صدوق اسناد جزمی به روایت صفوان از عمر بن حنظله می دهد، طبق مبنای استاد، این سند تام می باشد.
دلیل اول:
روایتی از کافی شریف* که در آن امام صادق علیه السلام نسبت به عمر بن حنظله می فرمایند: «اذا لایکذب علینا»
اشکالات سندی به روایت وارد نیست چون طبق مبنای استاد، روایات کافی حجت می باشند. (می توانید در این موضوع این بحث را دنبال کنید)
از نظر دلالی هم نسبت عدم کذبی که امام معصوم به عمر بن حنظله داده اند، برای وثاقت او کفایت می کند.
دلیل دوم:
عمر بن حنظله از کسانی است که صفوان بن یحیی به سند معتبر** از او روایت نقل کرده است، پس بعد از اثبات نقل صفوان از او، طبق شهادت شیخ در عده که صفوان از غیر ثقه نقل حدیث نمی کند، وثاقت عمر بن حنظله اثبات می شود.
------------------------
* الكافي (ط - دار الحديث)؛ ج6، ص: 37
عَلِيُّ بْنُ إِبْرَاهِيمَ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عِيسىٰ، عَنْ يُونُسَ، عَنْ يَزِيدَ بْنِ خَلِيفَةَ، قَالَ:
قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللّٰهِ عليه السلام: إِنَّ عُمَرَ بْنَ حَنْظَلَةَ أَتَانَا عَنْكَ بِوَقْتٍ؟
فَقَالَ أَبُو عَبْدِ اللّٰهِ عليه السلام: «إِذاً لَايَكْذِبُ عَلَيْنَا».
**من لايحضره الفقيه، ج3، ص: 461
4596 وَ رَوَى صَفْوَانُ بْنُ يَحْيَى عَنْ عُمَرَ بْنِ حَنْظَلَةَ قَالَ قُلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَتَزَوَّجُ الْمَرْأَةَ شَهْراً بِشَيْ‌ءٍ...
از آنجا که مرحوم صدوق اسناد جزمی به روایت صفوان از عمر بن حنظله می دهد، طبق مبنای استاد، این سند تام می باشد.
