حضرت استاد شب زنده دار حفظه الله در درس فقه خود فرمودند: جمع بین مطلق و مقیّد، حمل مطلق بر مقید و تقیید مطلق است اما استاد ما حضرت آیت الله شیخ مرتضی حائری بین مطلق ها تفصیل قائل می شدند و می فرمودند اگر مطلقی در مقام حاجت بیان شده باشد و این مطلق را امام علیه السلام برای عمل فرد فرموده باشند، دیگر قابل تقیید نیست و مقیدهای بعدی حمل بر استحباب می شود.
به عنوان مثال برای تطهیر کوز و إناء روایات وارد شده است که «اغسله» اما یک روایت امر به غسل ثلاث مرّات کرده است از آنجایی که روایاتی که یک بار غسل را بیان کرده، به اصحاب ذوی الحاجة گفته شده دیگر قابل تقیید به روایت ثلاث مرات نیست و ثلاث مرّات حمل بر استحباب می شود.
در مقابل این کلام امثال مرحوم محقق خویی قرار دارند. ایشان بدون تفصیل مطلق را بر مقید حمل می کنند زیرا رویه ی بیان احکام تدریجیت بوده و در یک جا مطلق را بیان کرده اند که در بعد مقیدش را بگویند هر چند که مطلق قبلی در مقام حاجت باشد.
به عنوان مثال برای تطهیر کوز و إناء روایات وارد شده است که «اغسله» اما یک روایت امر به غسل ثلاث مرّات کرده است از آنجایی که روایاتی که یک بار غسل را بیان کرده، به اصحاب ذوی الحاجة گفته شده دیگر قابل تقیید به روایت ثلاث مرات نیست و ثلاث مرّات حمل بر استحباب می شود.
در مقابل این کلام امثال مرحوم محقق خویی قرار دارند. ایشان بدون تفصیل مطلق را بر مقید حمل می کنند زیرا رویه ی بیان احکام تدریجیت بوده و در یک جا مطلق را بیان کرده اند که در بعد مقیدش را بگویند هر چند که مطلق قبلی در مقام حاجت باشد.
