21-آبان-1398, 20:11
نقد محقق خوئی به فتوای مشهور مبنی بر صحت نماز جاهل به غصب در دار غصبی
مشهور قائل به اجتماع امر و نهی میباشند و با این فتوا به صحت نماز جاهل متردد در دار مغصوب دادهاند. دو وجه برای فتوای مذکور ذکر شده است:
۱. ولو نماز مذکور مأمور به نیست لکن واجد ملاک است. این احتمال کلام آخوند در کفایه بود که در سقوط تکلیف استیفاء ملاک ملزمه را کافی می دانست.
۲. جریان حدیث لا تعاد. مرحوم آیت الله تبریزی نماز جاهل را به واسطه دلیل لا تعاد تصحیح کرده است.
مرحوم محقق خوئی هر دو وجه را ناتمام میداند به اینکه: با وجود انتفاء أمر به دلیل قول به امتناع اجتماع، از چه راهی وجود ملاک در چنین نمازی کشف میشود که بخواهیم آن را استیفاء کرده و قائل به سقوط تکلیف شویم؟! به طور کلی در تعبدیات تنها راه کشف ملاک وجود امر مولا است که در مقام مفقود است.
و اما وجه دوم نیز ناتمام است؛ چرا که سجدهی مکلف مذکور مخدوش بوده و فاقد شرط اباحهی مکان سجده است؛ بنابر این سجده ی مأمور بها اتیان نشده و مختل گشته است. نتیجه آن که اعاده ی این نماز وجوب خواهد داشت.
لذا مرحوم محقق خوئی بر خلاف مشهور نماز این شخص را باطل میداند.
مشهور قائل به اجتماع امر و نهی میباشند و با این فتوا به صحت نماز جاهل متردد در دار مغصوب دادهاند. دو وجه برای فتوای مذکور ذکر شده است:
۱. ولو نماز مذکور مأمور به نیست لکن واجد ملاک است. این احتمال کلام آخوند در کفایه بود که در سقوط تکلیف استیفاء ملاک ملزمه را کافی می دانست.
۲. جریان حدیث لا تعاد. مرحوم آیت الله تبریزی نماز جاهل را به واسطه دلیل لا تعاد تصحیح کرده است.
مرحوم محقق خوئی هر دو وجه را ناتمام میداند به اینکه: با وجود انتفاء أمر به دلیل قول به امتناع اجتماع، از چه راهی وجود ملاک در چنین نمازی کشف میشود که بخواهیم آن را استیفاء کرده و قائل به سقوط تکلیف شویم؟! به طور کلی در تعبدیات تنها راه کشف ملاک وجود امر مولا است که در مقام مفقود است.
و اما وجه دوم نیز ناتمام است؛ چرا که سجدهی مکلف مذکور مخدوش بوده و فاقد شرط اباحهی مکان سجده است؛ بنابر این سجده ی مأمور بها اتیان نشده و مختل گشته است. نتیجه آن که اعاده ی این نماز وجوب خواهد داشت.
لذا مرحوم محقق خوئی بر خلاف مشهور نماز این شخص را باطل میداند.