24-آبان-1398, 13:34
قدر متیقن در دلیل احکامی دارد. مثلا اگر مصداقی قدر متیقن دلیل بود، دلیل نسبت به آن ، ظهور کالنص پیدا میکند تخصیص آن بسیار دشوار می باشد و موونه زیادی می برد و گاه ابای از تخصیص پیدا می کند.
در این جا در صدد بیان این هستیم که دو نوع قدر متیقن داریم :
۱. قدر متیقن بلحاط تناسبات حکم و موضوع یا به تعبیر رایج فرد اکمل.
۲. قدر متیقن بلحاظ کثرت خارجی و کثرت ابتلای مخاطب به آن.
مثلا در دلیل اکرم العلماء العدول عالم عادلی که هم علما و هم عملا در مراتب فوق العاده قرار دارد فرد اکمل است و علمای عادلی که کثیر الابتلاء اند نیز قدر متیقن اند و تخصیص هر دو عنوان بسیار موونه دار است چون این تخصیص یا باعث خروج کامل ترین فرد است یا باعث خروج اکثر یا کثیر و در جمع عرفی اینگونه تخصیصات عرفی نبوده و گاه حکم به تعارض اولی است.
در این جا در صدد بیان این هستیم که دو نوع قدر متیقن داریم :
۱. قدر متیقن بلحاط تناسبات حکم و موضوع یا به تعبیر رایج فرد اکمل.
۲. قدر متیقن بلحاظ کثرت خارجی و کثرت ابتلای مخاطب به آن.
مثلا در دلیل اکرم العلماء العدول عالم عادلی که هم علما و هم عملا در مراتب فوق العاده قرار دارد فرد اکمل است و علمای عادلی که کثیر الابتلاء اند نیز قدر متیقن اند و تخصیص هر دو عنوان بسیار موونه دار است چون این تخصیص یا باعث خروج کامل ترین فرد است یا باعث خروج اکثر یا کثیر و در جمع عرفی اینگونه تخصیصات عرفی نبوده و گاه حکم به تعارض اولی است.
