امتیاز موضوع:
  • 0 رای - 0 میانگین
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
مناشیء سقط در سند
#1
استاد در تاریخ یکی از نکاتی که در موارد متعددی منشأ سقط می شود، 10\7\98 فرمودند:
تعلیق سند به اعتماد سند قبل است. به فرض طریق شیخ کلینی این گونه بوده است: «عده من اصحابنا عن احمد بن محمد عن الحسن بن محبوب» در روایت بعدی بیان کرده است: «احمد بن محمد عن الحسن بن محبوب» این روایت دوم تعلیقی بوده و به اعتماد سند قبلی، عده من اصحابنا از صدر سند افتاده است. در موارد متعددی اتفاق افتاده که شیخ طوسی با مراجعه به کافی، توجه به تعلیق سند نکرده و احمد بن محمد را در صدر سند دیده و محمد بن یعقوب را در صدر سند آورده و سند این گونه شده است: «محمد بن یعقوب عن احمد بن محمد عن الحسن بن محبوب» به خصوص مورد احمد بن محمد خصوصیتی دارد که موجب طبیعی تر شدن این اشتباه است. آن خصوصیت این است که شیخ کلینی هم در مشایخ مستقیم او احمد بن محمد وجود دارد و هم در مشایخ با واسطه او احمد بن محمد وجود دارد. همین نقل مستقیم محمد بن یعقوب، منشأ اشتباه در برخی از موارد شده هر چند در غالب موارد شیخ طوسی صحیح رفتار کرده و سندهای تعلیقی را دقت کرده است. .
بنده اضافه می کنم: گاه منشأ سقط، تفسیر ناصحیح از بهذا الاسناد است. فرض کنید: روایت اول با این سند وارد شده است «عده من اصحابنا عن احمد بن محمد عن الحسن بن محبوب» و بعد از آن بیان شده: « و بهذا الاسناد عن ابن ابی عمیر» مراد از بهذا الاسناد، عده من اصحابنا عن احمد بن محمد است حال اگر تصور شود مراد از بهذا الاسناد، خصوص عده من اصحابناست، احمد بن محمد از سند سقط خواهد شد.
یکی از مناشیء سقط، تشخیص اشتباه مرجع ضمیر است. مثلا در سند اول وارد شده: «عده من اصحابنا عن احمد بن محمد عن الحسن بن محبوب» و در سند بعد آمده است: «عنه عن معاویه بن عمار» عنه به الحسن بن محبوب بر می گردد حال اگر به اشتباه، ضمیر به احمد بن محمد بازگشت داده شود، حسن بن محبوب از سند سقط خواهد شد.
تمام این اشتباهات در سندهای مشابه اتفاق می افتد و باید سند قبلی وجود داشته باشد تا تعلیق بر آن سند یا اشاره به آن یا ارجاع ضمیر به آن وجود داشته باشد.
پاسخ
 سپاس شده توسط حسین .


پرش به انجمن:


کاربران در حال بازدید این موضوع: 1 مهمان