بی تاثیری طرق به کتب در اعتبار روایات

[عرفان عزیزی]

استاد سید جواد شبیری فرمودند:این بحث های تعویض سند ناشی از ذهنیت های خاصی است که برخی بزرگان در مورد طرق دارند.بعضی از این تعویض اسناد ناشی از این است که تصور شده است طرقی که در نجاشی و فهرست می باشد، نسخه‌ی یک کتاب را تصحیح می کند. یعنی طریق فهرست شیخ و نجاشی صلاحیت دارد به نسخه ای از کتاب که در اختیار شیخ طوسی و نجاشی بوده است، اعتبار ببخشد. سوالی که مطرح می شود این است که وقتی استاد اجازه‌ی کتابی را به شاگردش می داد، الزاما همراه این اجازه، نسخه ای از این کتاب را هم به شاگرد می داد؟ یعنی اجازه همراه مناوله‌ی کتاب بوده است؟اجازه دو نوع بوده است: یکی اجازه‌ی همراه مناوله و دیگری اجازه‌ی مجرد از مناوله شواهد بسیاری وجود دارد که اجازات الزاما همراه مناوله نبوده است و طرقی که در رجال نجاشی و فهرست شیخ طوسی هست، طرقی نیست که حتما همراه آن نسخه‌ی خاصی در اختیار شاگرد قرار گرفته باشد. بلکه استاد این طور می گوید که جمیع کتب و روایاتم را به تو اجازه می دهم. گاهی در اجازات چنین تعبیراتی به کار می بردند که «اجزت لک بما صحّ عندک من روایتی» یعنی به تو اجازه می دهم هر آن چه از روایات من نزد تو ثابت شود، نقل کنی.
اجازه در واقع شایسته دانستن شاگرد برای تشخیص روایات استاد است.در واقع استاد نسخه را تایید نمی کند بلکه استاد تایید می کند که شاگرد شایستگی تشخیص نسخه‌ی صحیح از سقیم را دارد. بنابراین طریقی که وجود دارد، صحت نسخه را تایید نمی کند، بلکه شایستگی شاگرد برای تشخیص صحت نسخه را تایید می کند.بنابراین تعویض سندها مفید برای اثبات صحت نسخه نمی باشد جلسه ی27تاریخ 98/9/3