25-بهمن-1398, 20:46
فتوا به وجوب اتیان بیش از پنج نماز در صلوات یومیه!!!
مرحوم سید یزدی فرموده اند: غاصبِ تائب اگر به دلیل ضیق وقت و در حال خروج از مکان غصبی، مشغول به نماز شود، باید نماز را به صورت ایمائی به جا آورده و بنابر احتیاط آن را قضاء کند. واما اگر غاصب توبه نکرده باشد مکلف است که نماز را ایمائی به جا آورده و آن را قضا کند[1].
استاد شهیدی قسمت دوم کلام صاحب عروه (فتوا به وجوب اتیان نماز اداء ایمائی و قضاء آن) را عجیب قلمداد کرده و می فرمایند: مسلم است که در طول شبانه روز بیش از پنج نماز بر مکلف واجب نیست؛ حال آن که مقتضای این فتوا وجوب بیش از پنج نماز بر مکلف است. بله اگر سید یزدی از باب علم اجمالی فتوا به وجوب احتیاط و جمع بین دو نماز می دادند، مشکلی در بین نبود؛ لکن این که دو نماز را از باب فتوا لازم بداند -که ظاهر عبارت ایشان دلالت بر آن دارد- عجیب است.
[1] يجب على الغاصب الخروج من المكان المغصوب و إن اشتغل بالصلاة في سعة الوقت يجب قطعها و إن كان في ضيق الوقت يجب الاشتغال بها حال الخروج مع الإيماء للركوع و السجود و لكن يجب عليه قضاؤها أيضا إذا لم يكن الخروج عن توبة و ندم بل الأحوط القضاء و إن كان من ندم و بقصد التفريغ للمالك.
مرحوم سید یزدی فرموده اند: غاصبِ تائب اگر به دلیل ضیق وقت و در حال خروج از مکان غصبی، مشغول به نماز شود، باید نماز را به صورت ایمائی به جا آورده و بنابر احتیاط آن را قضاء کند. واما اگر غاصب توبه نکرده باشد مکلف است که نماز را ایمائی به جا آورده و آن را قضا کند[1].
استاد شهیدی قسمت دوم کلام صاحب عروه (فتوا به وجوب اتیان نماز اداء ایمائی و قضاء آن) را عجیب قلمداد کرده و می فرمایند: مسلم است که در طول شبانه روز بیش از پنج نماز بر مکلف واجب نیست؛ حال آن که مقتضای این فتوا وجوب بیش از پنج نماز بر مکلف است. بله اگر سید یزدی از باب علم اجمالی فتوا به وجوب احتیاط و جمع بین دو نماز می دادند، مشکلی در بین نبود؛ لکن این که دو نماز را از باب فتوا لازم بداند -که ظاهر عبارت ایشان دلالت بر آن دارد- عجیب است.
[1] يجب على الغاصب الخروج من المكان المغصوب و إن اشتغل بالصلاة في سعة الوقت يجب قطعها و إن كان في ضيق الوقت يجب الاشتغال بها حال الخروج مع الإيماء للركوع و السجود و لكن يجب عليه قضاؤها أيضا إذا لم يكن الخروج عن توبة و ندم بل الأحوط القضاء و إن كان من ندم و بقصد التفريغ للمالك.