امتیاز موضوع:
  • 0 رای - 0 میانگین
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
فقه الکرونا
#11
[عکس: mir_baqeri.jpg]



تصویر آیت الله سید مهدی میرباقری؛ رییس فرهنگستان علوم اسلامی و نماینده مجلس خبرگان و استاد دروس خارج در حال بوسیدن ضریح حضرت معصومه(ع) شنبه شب سوم اسفند 1398 ساعت بیست و سی دقیقه
قطع قلم به قیمت نان می کنی رفیق
این خط و این نشان که زیان می کنی رفیق
گیرم درین میانه به جایی رسیده ی
گیرم که زود دکه دکان می کنی رفیق
کفاره اش ز گندم عالم فزون تر است
از عمر آنچه خدمت خان می کنی رفیق
خود بستمش به سنگ لحد مرده توش نیست
قبری که گریه بر سر آن می کنی رفیق
گفتی گمان کنم که درست است راه من
داری گمان چو گمشدگان می کنی رفیق
#12
دوم، جریان طب سنتی اسلامی است که از انکار کرونا آغاز کرده، در درجه نخست آن را سیاسی دانست. این شاهدی است بر وجود یک روند طولانی که از دیر باز در حوزه مدرنتیه و تجدد بوده و هر بار اتفاقی می افتاده که برخلاف روال جاری بوده مثلا آب لوله کشی و... گفته می شده که یک هدف سیاسی توطئه آمیز پشت سر آن وجود دارد. البته در دنیا و حتی گاه در چین و روسیه و برخی بلاد دیگر هم از این قبیل اظهار نظرها وجود دارد، و در اینجا، قالبی که آن را پذیراست، جریانی است که به علم سنتی در این زمینه باور دارد و از این ابزار، برای شکست جریان مخالف خود، یعنی پزشکی نوین استفاده می کند. 
در ابتدا، پیش از خبر قم، به دنبال خبرهایی که از بخش مسلمان نشین چین درباره برگزاری مراسم قرآن خوانی برای نجات از ویروس کرونا انتشار یافت، در کانال آقای تبریزیان، گفته شد که دو میلیون نفر چینی مسلمان شده اند، زیرا باور چینی‌ها این شده که مسلمانان کرونا نمی گیرند. متن آن این بود: «چینیها به این باور رسیدند که مسلمانان به بیماری کرونا مبتلی نمی شوند و می گویند دو میلیون چینی مسلمان شدند واین روزها در خیابانها نماز می خوانند در حالیکه نماز قبلا ممنوع بود». بعد از خبر مرگ دو نفر در قم، با طنزهایی همراه شد که نتیجه می گیریم که قمی‌ها، مسلمان نیستند! تبریزیان بعد از آن انکار کرد که گفته است مسلمانان کرونا نمی گیرند، بلکه گفته چینی‌ها به این باور رسیده اند. عبارت به گونه ای بود که شما تلقی تان این بود که ایشان قبول دارد، اما عبارت گونه ای طراحی شده بود که راه فرار باز باشد.
نکته دیگر، تا این لحظه، انکار مرگ این دو نفر اعلام شده به دلیل کرونا توسط کسانی از این گروه است. در یکی از آخرین یادداشت در کانال مزبور، آمده است: «می گویند دو نفر مردند. خدا رحمتشان کند مگر قراره کسی نمیره روزی بیش از هزار نفر در ایران می میرند، ولی مردن آنها با کرونا ثابت نمی شود». بعد هم خبردهنده را فاسق خوانده که طبق آیه «إن جاءکم فاسق...» خبرش محل اعتماد نیست. رسم این قبیل جریانها، غالبا استفاده از همین روش انکار است تا بتوانند برای مدتی شک را نسبت به اظهار نظرهای وزارت بهداشت و پزشکان ایجاد کنند. اگر بعدا انکار کردند،  موضع آنها تأیید شده، اگر هم ثابت شد، دیگری کسی به یاد ندارد که این افراد وقتی آن را انکار کرده اند. 
در یادداشت دیگری در این کانال که بیش از یکصدهزار فالور دارد، با عنوان «کرونا، دشمن و انتخابات» بحث از کیسینجر آغاز شده، و از تلاشهای آنها برای انتشار بیماریهای موزی مانند کرونا یاد شده است. انتشار این بیماری که در این یادداشت وجودش مفروض گرفته شده، در موقع انتخابات، حساس دانسته شده «انتخاب زمان و مکان همواره دو نقطه راهبردی در برنامه‌های دشمن است» و عمدی تصویر شده است. سپس گفته شده است که «تمامی سازمان‌های بین المللی و جهانی سازمان ملل از جمله سازمان بهداشت جهانی شعباتی از آژانس امنیت ملی امریکا» هستند. سپس گفته شده است که «وزارت بهداشت ما طی ۴۰ سال دربست در اختیار سازمان بهداشت جهانی بوده است». آنگاه گفته شده، «کرونا آخرین حلقه نخواهد بود» چیزی که دستمایه «اتاق فکر لیبرالها» است. از قوه قضائیه انقلابی خواسته است که در این زمینه دست از اغماض بردارد و اقدام کند. دوستان انقلابی هم بیکار ننشینند و به جای برخورد تدافعی، هجومی عمل کنند. 
چنان که ملاحظه می نمایید، در متن بالا، عقبه تاریخی این بحث، بامسأله تمدن، و نیز جنگ با غرب و سلطه گران و نیز ماهیت دانش اسلامی بهم گره خورده است. پزشکی سنتی اسلامی به عنوان بخشی از جریان «تمدن اسلامی» و از آنجا به سراغ انقلابی گری آمدن، و همین طور، تقابل با سلطه غرب و نهادهای وابسته به آن که بهداشت جهانی هم از آن دست است. 
همزمان، کلیپ‌هایی در استفاده از داروی موسوم به امام کاظم (ع) که متعلق به همین گروه است، در حال انتشار است. در کلیپی که در باره کرونا در صبح دوم اسفند انتشار یافت، جوانی به نام مهدی سبیلی از مرکز طب امام صادق، ابتدا از بیماری کرونا یاد کرده که هر سال، یکی دو بار، یک مرتبه اعلام می کنند که فلان ویروس آمده و بعد از این که داروهایشان را فروختند، می گویند، آنها که مردند، علت بیماریشان چیز دیگری مثلا قند یا چربی بالا بوده است. بنابر این ماجرا، سرکار گذاشتن است. این که می گویند دست ندهید بی جهت است، من آماده ام با هر کسی دست بدهم، زیرا «اسلام هیچ گاه نگفته است که به خاطر این بیماری با کسی دست ندهید و معاشرت نکنید». بعد می گوید، کرونا، تأثیرش به خاطر ریه ضعیف است و برای درمان چه باید بکنیم؟ مشکل ضعف سیستم دفاعی بدن است که باید تقویت کرد. داروی این کار، داروی امام کاظم است که سیستم دفاعی را تقویت می کند، ترکیبش هم این است ... که از مراکز سنتی دریافت کنید. ترکیبش از هلیله سیاه، شکر سرخ و مصتکی است. ترکیب چند موضع متفاوت را در این مصاحبه کوتاه می توان دید. از انکار کرونا، تا نفی قرنطینه، توطئه مراکز طبی برای فروش داروهایشان و در عین حال، ترویج یک داروی سنتی به عنوان راه حل. جالب است که این تناقض گویی همزمان که ویژگی ذهن‌های عقب مانده است، به روشنی دیده می شود.

https://plus.irna.ir/news/83684259/%D8%A...8%B3%D8%AA

+++++++++++

تأملی در باب ظهور کرونا در قم

در مقاله فوق که در رسانیوز منتشر شده است و روز اول اسفند هم گزارشی با عنوان «تأملی در باره ظهور کرونا» در قم توسط شخصی به نام محمدرضا فلاح در کانال عباس تبریزیان انتشار یافت که اصل ماجرا را کاملا دشمنانه و سناریویی طراحی شده  دانست که با هدف‌های مشخص شکل گرفته و آن هم کوبیدن مرشد این جریان یعنی آقای تبریزیان است. در این تحلیل، از «تفکر ناب و بومی» و «نبرد تمدنی اسلام و کفر» در جریان کرونا یاد شده و از «امتداد اراده‌های نظام بهداشت جهانی» برای سلطه بر سرنوشت ما، سخن به میان آمده است. در این باره، به برخی از جملات رهبری هم در باره شگردهای دشمن برای تسلط بر مسائل فرهنگی هم استناد شده که البته ربطی به مورد خاص ندارد. در این یادداشت تأکید شده که «تنها ایران است که می تواند در سطوحی ... این سناریو را کشف کند». نویسنده نگران «انفعال قم» در برابر این تبلیغات در زمینه کروناست، و باطل السحر آن را «طب سنتی اسلامی» می داند و به «قاطع جنگیدن» توصیه می کند. 
https://rasanews.ir/fa/news/640932/%D8%A...9%82%D9%85
قطع قلم به قیمت نان می کنی رفیق
این خط و این نشان که زیان می کنی رفیق
گیرم درین میانه به جایی رسیده ی
گیرم که زود دکه دکان می کنی رفیق
کفاره اش ز گندم عالم فزون تر است
از عمر آنچه خدمت خان می کنی رفیق
خود بستمش به سنگ لحد مرده توش نیست
قبری که گریه بر سر آن می کنی رفیق
گفتی گمان کنم که درست است راه من
داری گمان چو گمشدگان می کنی رفیق
#13
(5-اسفند-1398, 21:13)ارادتمند آیت الله مکارم نوشته: من فکر می کنم حکم همه اش مشخصه.
چون همه از مصادیق اضرار است. به هیچ وجه نیاز به بحث نداره

سلام علیکم برادر عزیز
با همان ارادتی که به ایت الله مکارم دارید بی  زحمت مسائل زیر رو با قاعده ی لاضرر از نظر فقهی حل کنید به صورتی که هیییچ اشکال و خدشه ای در آن نباشد ( چون ادعای وضوح می کنید و واضح به جایی می گویند که خدش و نقشی در آن نباشد)
1. وظیفه ی حکومت در قبال شیوع بیماری هایی مثل کرونا
2. حکم نشر شایعات در زمان نشر این بیماری
3. حکم کتمان خبر های مصدومین و کشته شدگان
4. حکم وجوب یا حرمت قرنطینه کردن بیماران مشکوک به کرونا
5. حکم خرید و فروش ماسک به قیمت بالاتر و گران فروشی
و برخی از مسائل دیگر. این ها چه ربطی به قاعده ی لاضرر دارد؟ آیا واقعا با قاعده ی لاضرر همه ی این مسائل را (آن هم به وضوح) می توان حل کرد؟؟؟/

چه بسیار مسائلی که در نزد برخی واضح شمرده می شدند و بعد از بحث علمی خلو آن ها از هر گونه استدلال علمی روشن شد. اصلا هدف از تالار فقاهت و مباحثه ی علمی همین است که در وضوحاتی که امثال شما ادعا می کنید خدشه شودو بحث علمی صورت بگیرد.
#14
در بررسی روایات طبابت به برخی از آداب طبابت و طبیب و أهمیت جدی گرفتن بیماری ها و سعی در علاج آن ها برخوردم که ذکر آن ها خالی از لطف نیست:

1. در حدیثی در کافی شریف چنین آمده است:
عِدَّةٌ مِنْ أَصْحَابِنَا عَنْ سَهْلِ بْنِ زِيَادٍ عَنْ عُبَيْدِ اللَّهِ الدِّهْقَانِ عَنْ عَبْدِ اللَّهِ بْنِ الْقَاسِمِ عَنِ ابْنِ أَبِي نَجْرَانَ عَنْ أَبَانِ بْنِ تَغْلِبَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع قَالَ: كَانَ الْمَسِيحُ ع يَقُولُ إِنَّ التَّارِكَ شِفَاءَ الْمَجْرُوحِ مِنْ جُرْحِهِ شَرِيكٌ لِجَارِحِهِ لَا مَحَالَةَ وَ ذَلِكَ أَنَّ الْجَارِحَ أَرَادَ فَسَادَ الْمَجْرُوحِ وَ التَّارِكَ لِإِشْفَائِهِ لَمْ يَشَأْ صَلَاحَهُ فَإِذَا لَمْ يَشَأْ صَلَاحَهُ فَقَدْ شَاءَ فَسَادَهُ اضْطِرَارا»
طبق این روایت طبیبی که بتواند برای بیماری کاری کند و نکند در جراحت و بیماری او سهیم بوده است.

2. عَنْ عَلِيٍّ ع أَنَّهُ قَالَ: مَنْ‏ تَطَبَّبَ‏ فَلْيَتَّقِ اللَّهَ وَ لْيَنْصَحْ وَ لْيَجْتَهِدْ. دعائم ج 2 ص 144.


3. مَنْ تَطَبَّبَ وَ هُوَ لَا يَعْلَمُ فهو ضامن.
 سپاس شده توسط علاوی
#15
بیان مسئله شرعی تجهیز أمواتی که به دلیل کرونا از دنیا رفته اند از زبان از حجۀ الإسلام فلاح زاده:
حجت‌ الاسلام فلاح‌ زاده کارشناس احکام:
?اگر امکان سرایت بیماری وجود دارد، در مراحل مختلف می‌توان از غسل و برخی احکام دیگر صرف نظر کرد و نماز بخوانند و میت را دفن کنند.
?کفن کردن میت با توجه به اینکه نیاز نیست این کار را انسان انجام دهد و نیاز نیست با دست انجام شود، و قصد قربت نمی‌خواهد، لذا به هر شیوه‌ای بتوانند میت را کفن کنند، باید او را کفن کنند.
?اگر آن هم امکان نداشت، با لباس خودش دفنش کنند، اما ممکن است پزشکان بگویند که لباس‌ها را از تنش بیرون نیاورید و دفنش کنید، آن هم اگر واقعا ممکن نیست یا موجب سرایت بیماری می‌شود، می‌توانند روی لباس‌ها کفن کنند.
?اما نماز را باید بخوانند زیرا بعد از اینکه میت را آماده دفن کردند، در پلاستیک یا کاوری می‌گذارند، نماز خواندن راحت‌تر از دفن کردن است زیرا کنار جنازه‌ای می‌ایستند که در پلاستیک، کاور یا تابوت است که می‌تواند سربسته باشد و می‌توانند بدون خطر برایش نماز بخوانند/انتخاب/ایرناپلاس
#16
نقدی بر فرمایش آقای تبریزیان در مورد عدم واگیر دار بودن بیماری ها از روایات

محمدصادق علم‌الهدی

بعد از شیوع ویروس خطرناک کرونا در کشور، رسانه‌ای که ناشر اصلی نسخه‌های یکی از ‏مدعیان طبّ اسلامی محسوب می‌شود، با انکار مُسری بودن ویروس مزبور، در یک اقدام قابل ‏پیگرد قضایی، به مردم توصیه کرده است که به دستورات بهداشتی اعتناء نکنند و در جمع‌های ‏فامیلی و مذهبی حاضر شوند!‏

در حدیث معروف بین شیعه و سنّی، نبی اکرم ص در پاسخ به عرب بادیه‌نشینی که از واگیری ‏مرض جَرَب (گری) میان احشام خود اظهار نگرانی می‌کرد، فرمودند: «لَا عَدْوَى وَ لَا طِيَرَةَ وَ لَا هَامَةَ ‏وَ لَا شُؤْمَ وَ لَا صَفَر...» (الکافی، ج۸، ص۱۹۶).‏
فرد مدّعی طب اسلامی طبق این حدیث ادّعا کرده است که #هیچ_مرضی (و از جمله ویروس کرونا) قابل ‏واگرفتن نیست و بر این اساس، مردم را تشویق به «حضور در مجامع عمومی» کرده است، و حال ‏آنکه:‏

اولاً: در لغت عرب، اطلاق «عدوی» به هر نوع واگیر مرض ثابت نیست، بلکه به نظر می‌رسد ‏فقط در مورد بیماری جرب و نهایتاً جزام و بَرَص ـ که عرب جاهلیت آنها را شوم و واگیردار ‏می‌پنداشت و از مجالست با متبلایان به آن پرهیز می‌کرد ـ به کار می‌رفته است.‏
مراجعه به عبارات لغت‌شناسان متقدّم در مورد واژه «عدوی»، گواه عرض ما است؛ مثلاً ابن ‏دُرَید (م ۳۲۱ ق) در جمهرة اللغة (ج‏۳، ص۱۲۳۰) می‌نویسد: «عَدْوى‏: من‏ عَدْوى‏ الجَرَب و ما ‏أشبهه‏». همچنین ازهری (م۳۷۰ ق) در تهذيب اللغة آورده است: (ج‏۳، ص۷۳): «و العَدْوى‏ أن ‏يكون ببعير جَرَب أو بإنسان جُذَام أو بَرَص فتتّقي مخالطته أو مؤاكلته حِذار أن‏ يعدوه‏ ما به إليك أي ‏يجاوزه فيصيبك مثلُ ما أصابه. و يقال إن الجرب‏ ليُعدى‏ أي يجاوز ذا الجربِ إلى من قاربه حتى ‏يَجْرَب». ‏
به نظر می‌رسد وحشت اعراب از مرض جرب و جزام، نه صرفاً به جهت خود بیماری، که به ‏جهت شومی موهوم آن در فرهنگ جاهلیّت بود، به گونه‌ای که تقدیر الهی را در ابتلای به آن ندیده ‏می‌انگاشتند، به این گفته ازْدی (م ۴۶۶ ق) در كتاب الماء (ج‏۲، ص۷۷۴) توجّه کنید: «و معنى" لا ‏عَدْوَى‏" أنّه نفى لِما كانت تعتقده العرب من أنّ المرض يُعدى بطبعه من غير اعتقاد تقدير الله».‏
به این جهت بود که رویکرد مزبور با واکنش سلبی نبی اکرم ص مواجه شد. از این رو شاید بتوان ‏گفت: «نفی عدوی» از سوی پیامبر، به منظور التفات دادن اعراب جاهلی به نقش خدا و خواست او ‏در وقایع زندگی بود.‏
شاهد دیگر این قضیه، موارد نفی‌شده بعدی در حدیث فوق است که به قرینه «وحدت سیاق» ‏می‌تواند بر مقصود پیامبر از «لا عدوی» دلالت کند:‏
‏«طیره»: پرندگانی که اعراب با دیدن آنها فال بد می‌زدند.‏
‏«هامّة»: حشراتی که به اعتقاد آنان، از استخوان اموات پدید آمده بودند.‏
‏«صَفَر»: کرم‌های موجود در شکم انسان.‏
عرب جاهلی همه اینها را نحس می‌دانست و در صورت مواجهه، بدون آنکه حسابی برای ‏مشیت الهی باز کند، منتظر واقعه ناگواری می‌نشست.‏

ثانیاً: بر فرض که «عدوی» لغتاً «واگیری در همه امراض» را معنی دهد، به مقتضای اینکه سؤال ‏مرد عرب در مورد خصوص «جرب» است، اطلاق حدیث نبوی ـ به تعبیر فقها، به جهت وجود ‏‏«قدر متیقن در مقام تخاطب» ـ قابل تمسّک نبوده و نمی‌توان به استناد آن، اصل واگیری را در مورد ‏هر مرضی انکار کرد!‏

ثالثاً: با همه این‌ها، وجود بیماری‌های مسری، از #قطعیات مورد اتّفاق همه اطبّای کهن و مدرن، ‏بلکه از وجدانیات هر انسان عاقلی است، و #ضروریات و وجدانیات قطعی، حتی از دید خود ‏اخباریان سنّتی نیز حجّت بوده و نمی‌توان با تمسّک به ظاهر یک حدیث، آنها را نادیده گرفت.‏

رابعاً: همان‌طور که بارها گفته‌ایم، حدیث مزبور و امثال آن، «بر فرض تمامیت سندی و دلالی» یک ‏حجّت ظنّی تعبّدی بیش نیست که در حوزه‌ای که از آن، صرفاً آثار تکوینی و وضعی توقّع می‌رود، فاقد ‏اعتبار است.
#17
مناسک جمعی دینی و کرونا!

✍️ حسین کاظمی

? سوالی که هم‌اکنون در رسانه‌ها طیف مذهبی مطرح است این است که چرا باید مناسک و مراسمات عمومی مذهبی و هیئت ها و اجتماعات دینی بخاطر بیماری کرونا تعطیل شود؟

? در پاسخ میتوان گفت:
اولاً: از نظر فقهی وقتی «تزاحم» بین دو عمل بوجود می آید و نمیتوان هردو عمل را باهم انجام داد، باید یکی از آنها را امتثال کرد. یعنی باید یک مرجحی پیدا کرد و یکی را بر دیگری ترجیح داد و به آن عمل کرد و دیگری را ترک کرد. یکی از مرجح ها وجوب و حرمت در برابر استحباب و کراهت می باشد. حتماً به این مسئله اذعان داریم که زیارت و نماز جماعت و هیئت و عزاداری مستحب هستند، ولی جلوگیری از شیوع بیماری بر اساس قاعده «لاضرر» و «وجوب حفظ جان» و «حرمت تضییع حق دیگران»، واجب می باشد. قاعده لاضرر به ما می‌گوید ما حق نداریم هیچ عملی را که به ضرر خودمان و یا منجر به ضرر رساندن به دیگران می‌شود را انجام دهیم و ممنوعیت شرعی وجود دارد. از طرفی تشخیص اینگونه ضررها را فقها عادتا به متخصصین هر مساله (که در این مساله پزشکان هستند) واگذار میکنند.

?‌ ثانیا: در روایات ما به این مساله تاکید شده که اگر جایی بیماری واگیرداری مثل وبا و طاعون بود، از آنجا حذر کنید. در این زمینه بابی در کتاب «وسائل الشیعه» داریم به عنوان «بَابُ جَوَازِ الْفِرَارِ مِنْ مَکَانِ الْوَبَاءِ وَ الطَّاعُونِ إِلَّا مَعَ وُجُوبِ الْإِقَامَةِ فِیهِ کَالْمُجَاهِدِ وَ الْمُرَابِط» (باب مجاز بودن فرار از جاهایی که وبا و طاعون است، مگر اینکه ماندن واجب باشد، مثلا برای رزمندگان و مرزداران)
این باب که در جلد دوم کتاب وسائل قرار دارد دارای ۵ حدیث میباشد که مضامین نزدیکی دارند.
? حدیث سوم که درباره طاعون از امام کاظم(ع) سوال شده اینگونه است: «سَأَلَ بَعْضُ أَصْحَابِنَا أَبَا الْحَسَنِ ع عَنِ الطَّاعُونِ يَقَعُ فِي بَلْدَةٍ وَ أَنَا فِيهَا أَتَحَوَّلُ عَنْهَا قَالَ نَعَمْ قَالَ فَفِي الْقَرْيَةِ وَ أَنَا فِيهَا أَتَحَوَّلُ عَنْهَا قَالَ نَعَمْ قَالَ فَفِي الدَّارِ وَ أَنَا فِيهَا أَتَحَوَّلُ عَنْهَا قَالَ نَعَمْ قُلْتُ فَإِنَّا نَتَحَدَّثُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص قَالَ الْفِرَارُ مِنَ الطَّاعُونِ كَالْفِرَارِ مِنَ الزَّحْفِ قَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص إِنَّمَا قَالَ هَذَا فِي قَوْمٍ كَانُوا يَكُونُونَ فِي الثُّغُورِ فِي نَحْوِ الْعَدُوِّ فَيَقَعُ الطَّاعُونُ فَيُخَلُّونَ أَمَاكِنَهُمْ يَفِرُّونَ مِنْهَا فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص ذَلِكَ فِيهِمْ».(وسایل الشیعه، ج۲، ص۴۳۰)
از امام کاظم(ع) پرسید: اگر طاعون در شهری آمد و من آنجا بودم، باید از آنجا خارج شوم؟ فرمودند: بله. پرسید اگر در روستایی بود چه؟ فرمودند: بله. پرسید اگر در خانه بود چه؟ فرمودند: بله خارج شوید. گفتم؛ ما از رسول خدا(ص) اینگونه حدیث میکنیم که فرمودند: فرار کردن از طاعون مانند فرار کردن از جهاد است! امام فرمودند: پیامبر خدا(ص) این را برای کسانی فرمودند که در نقاط حساس و مرزهای مبارزه با دشمن بودند، و وقتی آنجا طاعون آمد سربازان از ترس فرار کرده و جبهه را خالی کردند...
? همین پرسش و پاسخ از امام صادق(ع) درباره بیماری وبا، در حدیث اول این باب وجود دارد.
بنابراین این مساله بدیهی است که انسان نباید خودش را در معرض بیماری قرار دهد و ائمه(ع) که همیشه از طریق منطقی و طبیعی با اینگونه مسائل برخورد میکردند اینگونه تصریح میکنند.
اگر ما روایت هم در این زمینه نداشتیم، عقل حکم میکرد که از شیوع بیماری و قرار گرفتن در معرض آن خودداری کنیم.
امید است این ظاهرگرایی و برخورد احساساتی و دور از منطق که دامنگیر عده ای از متدینین ما شده اصلاح و این بیماری هم هرچه زودتر با رعایت نکات بهداشتی و توکل به خداوند متعال و توسل به اهلبیت علیهم السلام، ریشه کن شود.
#18
اولاً: از نظر فقهی وقتی «تزاحم» بین دو عمل بوجود می آید و نمیتوان هردو عمل را باهم انجام داد، باید یکی از آنها را امتثال کرد. یعنی باید یک مرجحی پیدا کرد و یکی را بر دیگری ترجیح داد و به آن عمل کرد و دیگری را ترک کرد. یکی از مرجح ها وجوب و حرمت در برابر استحباب و کراهت می باشد. حتماً به این مسئله اذعان داریم که زیارت و نماز جماعت و هیئت و عزاداری مستحب هستند، ولی جلوگیری از شیوع بیماری بر اساس قاعده «لاضرر» و «وجوب حفظ جان» و «حرمت تضییع حق دیگران»، واجب می باشد. قاعده لاضرر به ما می‌گوید ما حق نداریم هیچ عملی را که به ضرر خودمان و یا منجر به ضرر رساندن به دیگران می‌شود را انجام دهیم و ممنوعیت شرعی وجود دارد. از طرفی تشخیص اینگونه ضررها را فقها عادتا به متخصصین هر مساله (که در این مساله پزشکان هستند) واگذار میکنند.

?ثانیا: در روایات ما به این مساله تاکید شده که اگر جایی بیماری واگیرداری مثل وبا و طاعون بود، از آنجا حذر کنید. در این زمینه بابی در کتاب «وسائل الشیعه» داریم به عنوان «بَابُ جَوَازِ الْفِرَارِ مِنْ مَکَانِ الْوَبَاءِ وَ الطَّاعُونِ إِلَّا مَعَ وُجُوبِ الْإِقَامَةِ فِیهِ کَالْمُجَاهِدِ وَ الْمُرَابِط» (باب مجاز بودن فرار از جاهایی که وبا و طاعون است، مگر اینکه ماندن واجب باشد، مثلا برای رزمندگان و مرزداران)
این باب که در جلد دوم کتاب وسائل قرار دارد دارای ۵ حدیث میباشد که مضامین نزدیکی دارند.
?حدیث سوم که درباره طاعون از امام کاظم(ع) سوال شده اینگونه است: «سَأَلَ بَعْضُ أَصْحَابِنَا أَبَا الْحَسَنِ ع عَنِ الطَّاعُونِ يَقَعُ فِي بَلْدَةٍ وَ أَنَا فِيهَا أَتَحَوَّلُ عَنْهَا قَالَ نَعَمْ قَالَ فَفِي الْقَرْيَةِ وَ أَنَا فِيهَا أَتَحَوَّلُ عَنْهَا قَالَ نَعَمْ قَالَ فَفِي الدَّارِ وَ أَنَا فِيهَا أَتَحَوَّلُ عَنْهَا قَالَ نَعَمْ قُلْتُ فَإِنَّا نَتَحَدَّثُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص قَالَ الْفِرَارُ مِنَ الطَّاعُونِ كَالْفِرَارِ مِنَ الزَّحْفِ قَالَ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ ص إِنَّمَا قَالَ هَذَا فِي قَوْمٍ كَانُوا يَكُونُونَ فِي الثُّغُورِ فِي نَحْوِ الْعَدُوِّ فَيَقَعُ الطَّاعُونُ فَيُخَلُّونَ أَمَاكِنَهُمْ يَفِرُّونَ مِنْهَا فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ ص ذَلِكَ فِيهِمْ».(وسایل الشیعه، ج۲، ص۴۳۰)
از امام کاظم(ع) پرسید: اگر طاعون در شهری آمد و من آنجا بودم، باید از آنجا خارج شوم؟ فرمودند: بله. پرسید اگر در روستایی بود چه؟ فرمودند: بله. پرسید اگر در خانه بود چه؟ فرمودند: بله خارج شوید. گفتم؛ ما از رسول خدا(ص) اینگونه حدیث میکنیم که فرمودند: فرار کردن از طاعون مانند فرار کردن از جهاد است! امام فرمودند: پیامبر خدا(ص) این را برای کسانی فرمودند که در نقاط حساس و مرزهای مبارزه با دشمن بودند، و وقتی آنجا طاعون آمد سربازان از ترس فرار کرده و جبهه را خالی کردند...
?همین پرسش و پاسخ از امام صادق(ع) درباره بیماری وبا، در حدیث اول این باب وجود دارد.
بنابراین این مساله بدیهی است که انسان نباید خودش را در معرض بیماری قرار دهد و ائمه(ع) که همیشه از طریق منطقی و طبیعی با اینگونه مسائل برخورد میکردند اینگونه تصریح میکنند.
اگر ما روایت هم در این زمینه نداشتیم، عقل حکم میکرد که از شیوع بیماری و قرار گرفتن در معرض آن خودداری کنیم.
امید است این ظاهرگرایی و برخورد احساساتی و دور از منطق که دامنگیر عده ای از متدینین ما شده اصلاح و این بیماری هم هرچه زودتر با رعایت نکات بهداشتی و توکل به خداوند متعال و توسل به اهلبیت علیهم السلام، ریشه کن شود.
#19
[عکس: 1_Copy.jpg]

[عکس: 2_Copy.jpg]

[عکس: 3_Copy.jpg]

[عکس: 4_Copy.jpg]

[عکس: 113_Copy.jpg]



++++++++++++++++++


[عکس: 114_Copy.jpg]

حضور سخنرانان مذهبی تلویزیونی در حرم حضرت معصومه(س) در تاریخ اول رجب 1398، آقایان: سید محمد مهدی میرباقری، طائب، عابدینی، مسعود عالی و ...، گویا سخنرانان مذهبی تلویزیونی با این حضور قصد دارند اعلام کنند که آنها هم مخالف بسته شدن حرم در این روزها هستند.


+++++++++++++++++++

[عکس: 115_Copy.jpg]

سفارشات استاد مشهور اخلاق شیخ جعفر ناصری در مورد مشکل ویروس کرونا برگرفته از سخنرانی صوتی ایشان در تاریخ چهارم اسفندماه98

نوشتن عبارات زیر و نصب نمودن آن بر درب خانه [به همین شکل حروف جدا از هم نوشته شود]:

ب س م ا ل ل ه ا ل ر ح م ن ا ل ر ح ی م

بسم الله الرحمن الرحیم السلام علیک یا اباعبدالله انی ارید امانا یابن فاطمه مستمسکا بیدی من طارق الزمن
تذکر: نوشتن این دعا توسط خود افراد بخصوص افراد صالح، تاثیر بیشتری نسبت به چاپ آن با دستگاه دارد.


نوشتن آیه ۵۱ سوره توبه و نصب نمودن آن بر ورودی خانه:
قُل لَّن يُصِيبَنَا إِلَّا مَا كَتَبَ اللَّهُ لَنَا هُوَ مَوْلَانَا ۚ وَعَلَى اللَّهِ فَلْيَتَوَكَّلِ الْمُؤْمِنُونَ

برگرفته از سخنرانی صوتی ایشان در تاریخ چهارم اسفندماه98

https://www.facebook.com/kurosh.yeganeh/...6713259252

+++++++++++++++


پایگاه حرم معصومه در قم، با انتشار یادداشتی ضمن انتقاد از مصوبه شورای تأمین استان قم مبنی بر تعطیلی نماز جماعت و ضدعفونی کردن حرم، اعلام کرد سازه‌های این حرم به دلیل استفاده از نقره «در بالاترین سطح آنتی‌باکتریایی و سد محکمی برای اپیدمی کرونا است».

نویسنده این یادداشت که روز چهارشنبه، ۷ اسفند، در پایگاه رسمی این مکان مذهبی منتشر شده، همچنین با اشاره به سخنان اخیر آیت الله محمد سعیدی، تولیت حرم مطهر، مبنی بر «دارالشفا بودن حرم» اضافه کرده است که «هشیاری مردم بصیر قم مانع اجرای تصمیم اشتباه و غیرایمانی شورای تأمین شد».

https://news.amfm.ir/1398/12/07/%D8%A2%D...%B4%D8%AF/
قطع قلم به قیمت نان می کنی رفیق
این خط و این نشان که زیان می کنی رفیق
گیرم درین میانه به جایی رسیده ی
گیرم که زود دکه دکان می کنی رفیق
کفاره اش ز گندم عالم فزون تر است
از عمر آنچه خدمت خان می کنی رفیق
خود بستمش به سنگ لحد مرده توش نیست
قبری که گریه بر سر آن می کنی رفیق
گفتی گمان کنم که درست است راه من
داری گمان چو گمشدگان می کنی رفیق
#20
مسؤولیت مدیریت حوزه علمیه در قبال افراد غیر مسوول در امور پزشکی

در شرایط فعلی، به رغم تلاشی که مراکز رسمی دولتی و به طور کل حاکمیتی در مسیر تأمین سلامت مردم بر اساس اصول علمی می کنند، همچنان مداخلاتی از سوی افراد غیر مسوول و از جمله کسانی که خود را حکیم سنتی از میان روحانیون و جز آنها می خوانند، صورت می گیرد.
مشکل این است که این قبیل افراد از «دین» سوء استفاده کرده و نتیجه کار آنها در نهایت به ضرر دین و دینداری در جامعه تمام می شود. اینجاست که باید روحانیت به عنوان مدافع دین، موضع گیری و برخورد کند. این برخورد می تواند هم ارشادی و هم قانونی باشد.
بحث بر سر این است که اگر کسی با توصیه های این چنینی آلوده شده، یا بی توجهی به روند درمانی خود کرد و از بین رفت، مسوولیت آن به عهده این افراد بوده و ضامن هستند. پس چرا نباید از حقوق مردم دفاع کرد. دفاع از حق دین هم امری علاوه است که باز هم نهادهای رسمی دینی، در این زمینه مسوولیت دارند تا اجازه ندهند کسی در این زمینه سوء استفاده کرده و به اسم دین، توصیه های پزشکی کند.
حوزه علمیه به هیچ روی، و به هیچ روی، نباید وارد عرصه پزشکی، بهداشت و اصول سلامت شوند، امری که به نظر می رسد، غالب متدینین و روحانیون قبول دارند، اما عده ای که بیش از همه طی این سالها، بازاری برای این قبیل کارها یافته اند، همچنان فضا را غبارآلود می کنند و اسباب طنز و تمسخر وطعنه می شوند.

منبع تلگرام رسول جعفریان
https://t.me/jafarian1964/12298
قطع قلم به قیمت نان می کنی رفیق
این خط و این نشان که زیان می کنی رفیق
گیرم درین میانه به جایی رسیده ی
گیرم که زود دکه دکان می کنی رفیق
کفاره اش ز گندم عالم فزون تر است
از عمر آنچه خدمت خان می کنی رفیق
خود بستمش به سنگ لحد مرده توش نیست
قبری که گریه بر سر آن می کنی رفیق
گفتی گمان کنم که درست است راه من
داری گمان چو گمشدگان می کنی رفیق


پرش به انجمن:


کاربران در حال بازدید این موضوع: 1 مهمان