7-اسفند-1398, 02:55
استاد سید احمد مددی میفرماید: رهن دو قسم دارد. یک قسم این است که مال مرهونه به عنوان وثیقه قبض و اقباض میشود و نیاز به عقد ندارد و صرف رضایت کفایت میکند. قسم دیگر از رهن، رهن لفظی است. یعنی با لفظ، عقد رهن محقق میشود. پس نیاز به لفظ خاص دارد و صرف تراضی کفایت نمیکند همچنین اختلافی که در صحت تقدم قبول بر ایجاب وجود دارد در قسم رهن لفظی مطرح است.
تذکر این نکته لازم است که آیه قران «فرهان مقبوضة» ناظر به همان عقد مادی است. شاهد این مطلب این است که در آیه بحث سفر و مسافرت است که سفر خصوصیتی دارد و آن این است که وثیقه در صورتی محقق میشود که مال مرهونه قبض و اقباض بشود و الا صرف لفظ عقد رهن خواندن وثاقت نمیاورد چون در سفر است و بعد از سفر ممکن است از یکدیگر جدا بشوند و اگر بدهکار نتواند بدهی خود را بپردازد مرتهن طلب خود را از مال مرهونه وصول کند. بر خلاف این که عقد لفظی باشد و وثیقه برای طلبکار محقق نمیشود.
جلسه 82 تاریخ 30 بهمن ماه 98