24-اسفند-1398, 21:52
(آخرین تغییر در ارسال: 24-اسفند-1398, 21:55 توسط مهدی خسروبیگی.)
آیا معصوم از دیگران تقلید می کند؟ استاد حسینی نسب می فرماید: معصوم از دیگران تقلید نمی کند، ولی مواردی وجود دارد که با دیگران و به ویژه متخصصین مشورت کرده اند. توضیح: يكى از آثار مرتبه اعلاى وجودى امام،(حقیقت نوریه ائمه و پیامبر(ص) همان مرتبه صادر اول است)، علم خارقالعاده ايشان است. به تعبیر امام صادق (ع): «همه كتابهاى آسمانى انبياى گذشته، نزد ما است، اينها را از آنان به ارث بردهايم. همان گونه كه آنان مىخواندند، مىخوانيم و همانند آنان از اين كتابها سخن مىگوييم. هيچ حجت الهى، در روى زمين خالى نخواهد بود كه از او چيزى بپرسند و او بگويد: نمىدانم» از آنجا که مرتبه وجودی امام در نقطه اعلاى هستى است به تمامى علوم و معارف، معرفت شهودى دارد. معرفتى كه جايى براى ترديد و شك باقى نمىگذارد. به حسب اين مرتبه وجودى است كه حضرت على (ع) مىفرمايد: «سلونى قبل ان تفقدونى».در اين جمله، آن حضرت پرسش از علم خاص يا باب خاصى را مطرح نكرده و اين خود دليل روشنى است بر اين كه امام على (ع)، بزرگترين دانشمندى است كه به همه علوم و اسرار آنها احاطه داشته است از الهيات گرفته تا طب و شيمى و... بنابراین، ائمه(ع) به تقلید از دیگران نیازی ندارند، ولی از آنجا كه خداوند نمى خواهد مردم با زور، رهبرى شوند، بلكه مى خواهد آنان تحت تعليمات معصومین و با به كارگيرى عقل و اختيار خودشان رشد کنند به پيامبر(ص) فرمان مى دهد كه در امور مربوط به مردم با آنان مشورت کند تا هم آنان هم رشد کنند. به تعبیر قرآن« وَ شاوِرْهُمْ فِى الْأَمْرِ»
البته، بايد به این نکته توجّه داشت كه معصومان (ع) در امورى با مردم به مشورت مى پرداختند كه مربوط به خود مردم بود نه در امور منحصر به خدا مثل احكام دين. از اين رو خدا در قرآن فرمود: «وَ أَمْرُهُمْ شُورى بَيْنَهُم»همچنین، اگر خدا و معصومین اراده مى كردند قادر بودند هر مشكلى را با معجزه حلّ کنند، ولى خداوند متعال مى خواهد مردم با راهنمايى الهى و با به كار بستن عقل و اختيار خودشان، مشكلات را برطرف نمايند تا خودشان نيز رشد كنند، لذا معصوم تا جايى با مردم مشورت مى كند كه براى مردم رشدى در پى داشته باشد. ولی اگر نظر مردم مغاير حكم الهى باشد به آن بها نمى دهند. به تعبیر قرآن«وَ إِنْ تُطِعْ أَكْثَرَ مَنْ فِى الْأَرْضِ يُضِلُّوكَ عَنْ سَبيلِ اللَّهِ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ وَ إِنْ هُمْ إِلاَّ يَخْرُصُونَ»
البته، بايد به این نکته توجّه داشت كه معصومان (ع) در امورى با مردم به مشورت مى پرداختند كه مربوط به خود مردم بود نه در امور منحصر به خدا مثل احكام دين. از اين رو خدا در قرآن فرمود: «وَ أَمْرُهُمْ شُورى بَيْنَهُم»همچنین، اگر خدا و معصومین اراده مى كردند قادر بودند هر مشكلى را با معجزه حلّ کنند، ولى خداوند متعال مى خواهد مردم با راهنمايى الهى و با به كار بستن عقل و اختيار خودشان، مشكلات را برطرف نمايند تا خودشان نيز رشد كنند، لذا معصوم تا جايى با مردم مشورت مى كند كه براى مردم رشدى در پى داشته باشد. ولی اگر نظر مردم مغاير حكم الهى باشد به آن بها نمى دهند. به تعبیر قرآن«وَ إِنْ تُطِعْ أَكْثَرَ مَنْ فِى الْأَرْضِ يُضِلُّوكَ عَنْ سَبيلِ اللَّهِ إِنْ يَتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ وَ إِنْ هُمْ إِلاَّ يَخْرُصُونَ»