26-اسفند-1398, 15:45
مرحوم آخوند میفرماید: قول به تداخل اسباب مخالف با ظاهر جمله شرطیه است. زیرا جمله شرطیه ظاهر در حدوث عند الحدوث دارد. یعنی هر وقت شرطی محقق شد، جزاء محقق بشود. پس باید هر وقت شرطی محقق شد جزاء تکرار بشود.
ان قلت: جزاء مطلق است و (مثلا وجوب وضو) ظاهر در این است که یک امتثال کفایت میکند. زیرا مثلا اذا بلت فتوضا و اذا نمت فتوضا، وجوب وضو قید فرد اخر را ندارد تا وجوب تکرار را برساند
قلت: ظهور جزاء اطلاقی است و ظهور تعلیقی دارد( معلق به عدم بیان) و ظهور جمله شرطیه وضعی و تنجیزی است پس ظهوری برای جزاء دراطلاق محقق نمیشود.
نتیجه: طبق تداخل اسباب باید تصرف در ظهور جمله شرطیه داشته باشیم و قول به عدم تداخل موافق با ظاهر جمله شرطیه است.
کفایه الاصول ج 1 ص 281
