17-فروردين-1399, 22:16
عدم بطلان روزه استحبابی با بقاء بر جنابت
مرحوم خویی مطلبی دارند با عنوان «اصالة الاتحاد بین النافلة و الفریضة فی الاحکام» به این معنا که همواره کیفیت نوافل مثل کیفیت فرائض است؛ یعنی ظاهر آن است که وقتی شارع به نماز فریضه یا صوم واجب أمر کرده و بعد از آن به نماز نافله یا روزه‌ی مستحبی أمر کند، تمام أجزاء و شرائط نماز فریضه و روزه‌ی واجب می‌باید در نماز نافله و روزه مستحب نیز رعایت شود مگر این که نص بر خلاف وجود داشته باشد که در این صورت از اصل مذکور رفع ید می‌شود.
این مطلب برای ما واضح نیست البته بعید نیست که عرفاً استظهار شود که در صورت عدم وجود قرینه بر خلاف کیفیت داخلیه نماز فریضه با نماز نافله یا کیفیت داخلیه صوم فریضه با صوم مستحب واحد باشد؛ أما این که شرائط خارجیه نیز واحد باشند برای ما روشن نیست؛ فلذا بقاء عمدی بر جنابت مبطل صوم فریضه می باشد اما دلیلی بر مبطلیت آن نسبت به صوم مستحبی وجود ندارد.
مرحوم خویی مطلبی دارند با عنوان «اصالة الاتحاد بین النافلة و الفریضة فی الاحکام» به این معنا که همواره کیفیت نوافل مثل کیفیت فرائض است؛ یعنی ظاهر آن است که وقتی شارع به نماز فریضه یا صوم واجب أمر کرده و بعد از آن به نماز نافله یا روزه‌ی مستحبی أمر کند، تمام أجزاء و شرائط نماز فریضه و روزه‌ی واجب می‌باید در نماز نافله و روزه مستحب نیز رعایت شود مگر این که نص بر خلاف وجود داشته باشد که در این صورت از اصل مذکور رفع ید می‌شود.
این مطلب برای ما واضح نیست البته بعید نیست که عرفاً استظهار شود که در صورت عدم وجود قرینه بر خلاف کیفیت داخلیه نماز فریضه با نماز نافله یا کیفیت داخلیه صوم فریضه با صوم مستحب واحد باشد؛ أما این که شرائط خارجیه نیز واحد باشند برای ما روشن نیست؛ فلذا بقاء عمدی بر جنابت مبطل صوم فریضه می باشد اما دلیلی بر مبطلیت آن نسبت به صوم مستحبی وجود ندارد.
