5-تير-1399, 19:32
: استاد شبیری در جلسه 69 مورخ 30\10\98 فرمودند : گفته شده: لو به معنای تمنّی نیز به کار می رود. به نظر می رسد لو دو معنا نداشته و همان لوی شرطیه در ساختاری خاص قرار می گیرد که در این ساختار، معنای تمنّی به خود می گیرد و حتی ممکن است در معنای تمنّی وضع تعیّنی پیدا کند. پس حتی اگر لو در تمنّی نیز حقیقت پیدا کند، این حقیقت در طول معنای شرطیت است. نحوه استعمال لوی تمنّی به این نحو است که لو به عنوان شرطیه استعمال شده و جواب آن محذوف بوده است به این معنا که اگر اتفاق می افتاد، حال من خوب شده و اتفاق خوشایندی برای من رخ می داد. پس حذف جواب شرط و اندماج جزای شرط در جمله موجود موجب می شود، مفهوم تمنّی در جمله به وجود بیاید. گاه همین نوع استعمال به کثرت استعمال، وضع تعیّنی پیدا می کند اعم از آنکه دالّ آن هیئت بوده یا جمله یا لفظ باشد . به تعبیر شهید صدر که وضع را اقتران اکید لفظ و معنا دانسته، بین لو و تمنّی به تدریج اقتران اکید ایجاد می شود. حتی چه بسا منشأ ایجاد (معنای شرطی) فراموش شود. در نتیجه با توسعه یافتن و ملاحظه معنای اول، معنای دوم ایجاد شده و معنای تمنّی از فروع معنای شرط است که باعث می شود به تدریج لو رنگ تمنّی به خود گرفته و حتی ممکن است، نحوه ارتباط فراموش شود.
