6-مرداد-1399, 10:59
مرحوم آقابزرگ تهرانی از استاد خود حاجی نوری نقل می کنند که ایشان فرمودند من به نسخه ای قدیمی از کتاب نهایه دست یافتم که کاتبان پشت آن متنی نوشته بودند وبه خط برخی از علما همان متن را دیدم.متن به این گونه بود:شیخ ابوطالب استر آبادی در خزانه ی مدرسه ری داستانی را در کتاب نهایه موجود در آن کتابخانه دید.ابوطالب گفت جماعتی از ثقات اصحاب نقل کردند که عده ای از شاگردان شیخ طوسی مثل حسین بن مظفر حمدانی وعبدالجبار بن علی المقری الرازی و الحسن بن الحسین بن بابویه ملقب به حسکا که ساکن ری بوده در بغداد کتاب نهایه را مباحثه می کردند هرکدام از آنها به نهایه ایراد می گرفتند بعد تصمیم گرفتند که به زیارت امیرالمومنین در نجف بروند وسه روز روزه بگیرند وشب جمعه غسل کنند و نماز بخوانند و دعا کنند تا نسبت به این اختلافات و ایراداتی که به نهایه داشتند امیرالمومنین آنها را راهنمایی کنند.بعد از انجام این اعمال حضرت امیر را در خواب دیدند که فرمودند: درفقه آل محمد کتابی بهتر از نهایه به عنوان معتمد و الگوی محل رجوع نوشته نشده است وعلت این امر این است که مصنف این کتاب اعتماد به اخلاص نیت خود برای خداوند کرده است پس در آنچه که مصنف این کتاب نوشته تردید نکنید و به آن عمل کنید و مسائل آن را اقامه کنید.درنگارش این کتاب جمیع اطراف مسائل دیده شده است.بعد که به محضر شیخ آمده بودند قبل از آنکه چیزی بگویند شیخ به آنها می گوید که اونیز چنین رویایی دیده است مستدرك الوسائل و مستنبط المسائل، الخاتمةج3، ص: 171البته نقل این داستان به معنای توقف بر نهایه نیست چرا که به همان مناطی که استنباط احکام از طریق خواب درست نیست استنباط به این شیوه نیز درست نیست اما به عنوان موید بر اخلاص و علمیت شیخ بسیار شاهد زیباییست.
