9-آذر-1399, 14:38
دو نگاه در مورد شریعت باعث میشود در فهم برخی نکات حجاب ایجاد شود،این دو نگاه در واقع ناشی از تمرکز روی زاویه فقهی شرع است در حالیکه نبی اکرم صلوات الله علیه و خلفای بر حقشان علیهم السلام دارای شان مربی گری و تربیت نفوس نیز هستند. این دو نگاه عبارتند از:
1-نگاه تعلیمی صرف
2-نگاه مولا و عبدی صرف
در توضیح نگاه تعلیمی عرض میکنم یک بار خدمت یکی از اساتید عرض کردم اوامر شریعت ظاهر در وجوب است چون وقتی معلم میخواهد مطلبی را مپلا وجوب و مستحب را تعلیم دهد بطور طبیعی اینها را از هم تفکیک میکند لذا اگر طلب کرد و قرینه ای بر استحباب نیاورد عدم ترخیص در ترک را به دلالت سکوتیه میفهمیم. ایشان در جواب بنده فرمود یکی از جنبه های شریعت تربیت نفوس است و حکمت مربی گاهی اقتضا میکند واجب و مستحب را از هم تفکیک نکند و ترخیص در ترک را بیان نکند.
در توضیح نگاه مولا و عبدی محض نیز باید عرض کنم گاهی گفته میشود ترخیص اقتضایی امری نامانوس در ذهن عرف عقلاست و نوعا با اباحه لا اقتضایی سروکار دارند. در رد این نگاه، صرف نظر از شواهد متعددی که از روایات برای اقتضایی بودن ترخیصات قابل استخراج است باید گفت نباید عرف عقلا را صرفا در روابط موالی و عبید جستجو کرد چون عقلا خیلی اوقات در مقام تربیت هستند مثل روابط پدر و پسر که یکی از جنبه هایش تربیتی است و پر واضح است که در مقام تربیت ترخیصات اقتضایی کاملا معهود و مانوس است یعنی گاهی نکات تربیتی مثل عدم دلزدگی فرزند از پدر و نیافتادن در دامن افراد دیگر باعث میشود پدر برخی از امور دارای مفسده را به فرزندش اجازه دهد و این نیست الا به این جهت که این ترحیص مصلحتی دارد که بر مفسده آن کار میچربد.
این نکته دارای تاثیر زیادی در تحلیل مسایل مختلف شریعت است که از ذکرش در این مختصر معذورم.
فعلیک بالتامل.
1-نگاه تعلیمی صرف
2-نگاه مولا و عبدی صرف
در توضیح نگاه تعلیمی عرض میکنم یک بار خدمت یکی از اساتید عرض کردم اوامر شریعت ظاهر در وجوب است چون وقتی معلم میخواهد مطلبی را مپلا وجوب و مستحب را تعلیم دهد بطور طبیعی اینها را از هم تفکیک میکند لذا اگر طلب کرد و قرینه ای بر استحباب نیاورد عدم ترخیص در ترک را به دلالت سکوتیه میفهمیم. ایشان در جواب بنده فرمود یکی از جنبه های شریعت تربیت نفوس است و حکمت مربی گاهی اقتضا میکند واجب و مستحب را از هم تفکیک نکند و ترخیص در ترک را بیان نکند.
در توضیح نگاه مولا و عبدی محض نیز باید عرض کنم گاهی گفته میشود ترخیص اقتضایی امری نامانوس در ذهن عرف عقلاست و نوعا با اباحه لا اقتضایی سروکار دارند. در رد این نگاه، صرف نظر از شواهد متعددی که از روایات برای اقتضایی بودن ترخیصات قابل استخراج است باید گفت نباید عرف عقلا را صرفا در روابط موالی و عبید جستجو کرد چون عقلا خیلی اوقات در مقام تربیت هستند مثل روابط پدر و پسر که یکی از جنبه هایش تربیتی است و پر واضح است که در مقام تربیت ترخیصات اقتضایی کاملا معهود و مانوس است یعنی گاهی نکات تربیتی مثل عدم دلزدگی فرزند از پدر و نیافتادن در دامن افراد دیگر باعث میشود پدر برخی از امور دارای مفسده را به فرزندش اجازه دهد و این نیست الا به این جهت که این ترحیص مصلحتی دارد که بر مفسده آن کار میچربد.
این نکته دارای تاثیر زیادی در تحلیل مسایل مختلف شریعت است که از ذکرش در این مختصر معذورم.
فعلیک بالتامل.
