سؤال: عدم کمال رکوع و سجده در نماز وتیره

[روشنائی]

باسمه تبارک و تعالی
گاهی مشاهده نموده ام که دوستان طلبه در نماز نافله نشسته مثل وتیره رکوع و سجده را به طور کامل بجا نمی آورند و قبل از آرامش بدن سر از رکوع یا سجده برمی دارند. آیا نافله آنها درست است؟ این عمل چه توجیهی دارد؟ممنون[/align]

[مخبریان]

یکی از اساتید ما چند سال پیش همین ایراد را مطرح کردند و فرمودند که حتی برخی از بزرگان و فضلای حوزوی هم در مقام عمل نماز نافله خود را غلط می خوانند.
فقط یک نکته به ذهن من می رسد که ممکن است به کمک آن این نمازها را تصحیح نمود: ادله ای که سکون بدن در حین ذکر را شرط صحت نماز دانسته اند، منصرف به نمازهای واجب آن هم نمازهای یومیه هستند لذا چنین شرطی برای نمازهای مستحبی مطرح نیست.
خوب است ادلة اشتراط بیان شود.

[روشنائی]

یکی از اساتید ما چند سال پیش همین ایراد را مطرح کردند و فرمودند که حتی برخی از بزرگان و فضلای حوزوی هم در مقام عمل نماز نافله خود را غلط می خوانند.
فقط یک نکته به ذهن من می رسد که ممکن است به کمک آن این نمازها را تصحیح نمود: ادله ای که سکون بدن در حین ذکر را شرط صحت نماز دانسته اند، منصرف به نمازهای واجب آن هم نمازهای یومیه هستند لذا چنین شرطی برای نمازهای مستحبی مطرح نیست.
خوب است ادلة اشتراط بیان شود.

پاسخ:
درست است که شرایطی مثل استقبال و استقرار در نوافل شرط نیست؛ ولی این در صورتی است که نماز نافله با شرایط غیر عادی همراه باشد؛ چون ادله ای که اشتراط را در نوافل نفی می کنند ظهور در حالتهایی دارند که نمازگزار در حال حرکت یا رکوب است، نه در حالتی که می تواند استقبال و استقرار و... را رعایت کند.
اگر اشکال کنید که وقتی اصل نماز مستحبی، واجب نیست چگونه شروطش واجبند، می گوییم وجوب شرعی ندارند؛ بلکه وجوب شرطی دارند یعنی برای صحت و کمال این شرایط باید رعایت شوند.

[رضا]

[b]سلام. آیا اگر شرطیت آن درنمازهای مستحبی ثابت نشود _با توجه به اینکه بنای شارع در نوافل تسهیل است و این می تواند ظهور روایات را در حالات اضطراری خدشه دار کند _چگونه می توان وجوب شرطی آن را برای صحت ثابت کرد؟[/b]

[روشنائی]

جناب رضا!
آنچه در ادله نمازهای نافله مفروغ عنه است، همانندی آن با نمازهای واجب است که وقتی سائل از نافله در هنگام رکوب قافله می پرسد، امام علیه السلام عدم استقرار و استقبال را تجویز می فرماید. بنابر این تسهیلی که از سوی شارع ثابت می شود همین مقدار است نه بیش از آن و در حالت اضطرار هم بیش از این تجویز نشده است؛ زیرا غیر از این شروط دیگر قابل تجویز نبوده است و اگر بود در ادله ذکر می شد. اما اینکه فرموده اید شرطیت آن در نمازهای مستحبی ثابت نشود قابل فهم نیست؛ زیرا بحث در اجزاء نماز مستحبی و وجوب شرطی آنهاست نه اینکه شرطیت اجزاء نماز مورد بحث باشد.
و من الله التوفیق