امتیاز موضوع:
  • 2 رای - 1.5 میانگین
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
سؤال: حرام تعبدی
#1
آیا در بین امور شرعی حرام تعبدی قابل تصور است؟
با چه بیانی از تعبدی می توان حرام تعبدی تصور کرد ؟
امتثال حرام تعبدی چگونه است؟
با تشکر
پاسخ
#2
با سلام
چرا قابل تصور نباشد؟
تعبدی یعنی امتثال امر یا نهی به قصد تعبد.(جواب سؤال دوم و سوم)
بهتر است بگوییم ترک همه ی محرمات به قصد تعبد است و به نظر می رسد حرام توصلی قابل تصور نباشد.
پاسخ
#3
(4-ارديبهشت-1393, 10:02)محمد صادق نوشته: با سلام
چرا قابل تصور نباشد؟
تعبدی یعنی امتثال امر یا نهی به قصد تعبد.(جواب سؤال دوم و سوم)
بهتر است بگوییم ترک همه ی محرمات به قصد تعبد است و به نظر می رسد حرام توصلی قابل تصور نباشد.

سلام علیکم
با توجه به تعریف ارائه شده توسط شما باید مکلف در تمام آنات ترک عمل قصد قربت داشته باشد به نحوی که اگر عملی بدون آن انجام شود عصیان صدق می کند و اگر همه محرمات تعبدی باشند با لحظه ای ترک قصد قربت همه محرمات عصیان می شود و این قابل التزام نیست.
به عکس فرمایش شما عرض می کنم ما در فقه اصلا واجب تعبدی نداریم و اگر هم گاهی به صوم برای آن مثال آورده می شود صحیح نمی باشد چون صوم ترک مفطرات نیست بلکه کف نفس است
البته ادعای ما طبق تعریف تعبدی به اینکه تعبدی امری است که نیاز به قصد قربت دارد صحیح است اما اگر تعبدی را به امری که وجه آن روشن نیست تعریف کنیم در این صورت حرام تعبدی قابل تصور است ولی این تعریف از تعبدی در بین فقها متداول نیست.
با تشکر
پاسخ
#4
سلام علیکم
ابتداء باید تعریف تعبدی از نظر فقها را بدانیم تا بدانیم که مرادمان چیست.
تعبدی در اصطلاح فقه و به عنوان صفت احکام به این معناست که فعل را به قصد امتثال یا قصد قربت انجام داد.
با توجه به این تعریف ظاهرا حرام تعبدی در فقه ما مثال ندارد. تنها مثالی که برای حرام تعبدی برخی مثال زده اند صوم است به این بیان که انجام مبطلات صوم حرام هستند و از طرفی هم صوم عبادت است لذا صوم مثالی برای حرام تعبدی محسوب شده است.
ولی طبق تعریف صحیح از صوم (کف النفس) متوجه میشویم که صوم هم یک فعل واجب تعبدی است نه حرام تعبدی.
ولی اگر تعبدی را چنین تعریف کنیم: آن حکمی که علت و حکمتش را نمیدانیم در این صورت بسیاری از محرمات تعبدی خواهند بود ولی این تعریف را هیچ کس در فقه مطرح نکرده است.
التماس دعا
اللهم عجل لولیک الفرج
پاسخ
#5
(7-ارديبهشت-1393, 22:01)محمد 68 نوشته: تعبدی در اصطلاح فقه و به عنوان صفت احکام به این معناست که فعل را به قصد امتثال یا قصد قربت انجام داد.

این تعریف فقط فعل تعبدی را بیان کرده است. آیا ترک فعل به داعی قصد قربت تصویر ندارد؟

(7-ارديبهشت-1393, 22:01)محمد 68 نوشته: با توجه به این تعریف ظاهرا حرام تعبدی در فقه ما مثال ندارد.
به این ترتیب همه ی محرمات را توصلی بدانیم؟
پاسخ
#6
(6-ارديبهشت-1393, 19:57)منصوری نوشته: با توجه به تعریف ارائه شده توسط شما باید مکلف در تمام آنات ترک عمل قصد قربت داشته باشد به نحوی که اگر عملی بدون آن انجام شود عصیان صدق می کند و اگر همه محرمات تعبدی باشند با لحظه ای ترک قصد قربت همه محرمات عصیان می شود و این قابل التزام نیست.
استمرار قصد قربت در واجبات مطرح است چون از مقوله ی فعل هستند. آیا در محرمات که از مقوله ی ترک هستند، این استمرار لازم است؟
پاسخ
#7
استمرار قصد قربت در واجبات مطرح است چون از مقوله ی فعل هستند. آیا در محرمات که از مقوله ی ترک هستند، این استمرار لازم است؟
[/quote]

اگر تعبدی به این معنا باشد که قصد قربت در امتثال آن شرط است وجود آن لازم است و فرقی بین ترک و فعل نیست چون در تعبدیات قوام عمل به قصد قربت و تعبد شخص است که در صورت عدم آن عمل اصلا ارزشی ندارد پس اگر وجود حرام تعبدی را پذیرفتیم باید به لوازم آن هم ملتزم باشیم .
در حالی که ما گفتیم طبق این تعریف ما اصلا حرام تعبدی نداریم پس دیگر دچار این مشکل نخواهیم شد.
پاسخ
 سپاس شده توسط شیرازی
#8
آخرین جمع بندی با آقای منصوری با توجه به بحث خارج از تالار به این جا رسید که:
اگر حرام تعبدی را بپذیریم باید لوازم آن را هم بپذیریم. البته به این نتیجه هم رسیدیم که تقسیم بندی به تعبدی و توصلی مربوط به اوامر است نه نواهی.
پس جواب به سؤال 1 و 2 و3 آقای منصوری چنین است:
1. بنا بر تعریف مشهور از تعبدی و اینکه اصل این تقسیم مربوط به اوامر است می گوییم حرام تعبدی قابل تصویر نیست.کما قال به آقای محمد68.
2. با بیانی که ما از تعبدی داشتیم(تعبدی یعنی امتثال امر یا نهی به قصد تعبد) می توان حرام تعبدی را تصور کرد لکن اشکال این حرف لوازم شاقه ی این قول است. کما قال به آقای منصوری.
3. لو سلمنا بإمکان تصور حرام التعبدی نقول امتثالش همان گونه است که آقای منصوری ذکر کردند که: باید مکلف در تمام آناتِ ترک عمل قصد قربت داشته باشد و هذا النحو من الامتثال یجر المکلف إلی الحرج المنفی إلا بالقول بعدم استمرار قصد القربة فی امتثال المنهیات.
پاسخ
 سپاس شده توسط 89194
#9
فکر میکنم بین دو مساله خلط شده است. تعبدی بودن یک چیز (چه وجوب و چه حرمت) به معنای لزوم استدامه نیت نیست. بلی بعضی از امور هستند که متقوم به قصدند که اگر قصد نباشد در این صورت اصلا آن فعل مامور به نیست و یا در بعضی از واجبات دلیل خاص داریم که باید قصد استدامه داشته باشد که بحث روشن است.
اما اگر این گونه نباشد، تعبدی بودن به معنای استمرار و استدامه نیت نیست. و لذا صائم اگر بعد از نیت خوابید، همه قائل به صحت صوم او هستند در حالی که یقینا استدامه نیت ندارد.
در ضمن ظاهرا بین کلمات دوستان جای دقتی خالی است و آن اینکه کسی صوم را به عنوان حرام تعبدی مثال نزده است. آنچه مثال زده اند مفطرات را به عنوان حرام تعبدی مثال زده اند.
پاسخ
#10
ظاهرا معنای تعبدی کاملا واضح توضیح داده نشده است :
واجب تعبدی یعنی عملی که برای اسقاطش قصد امر یا قصد امتثال و ... لازم است و در مقابل حرام تعبدی را باید با این تعریف مثال زد.
اگر برای حرام تعبدی با این تعریفSad حرامی که ترک آن منوط به قصد امتثال و نهی است و در غیر این صورت می گویند حرام را ترک نکرده است) مثال دارید بیان نمایید.
پاسخ


پرش به انجمن:


کاربران در حال بازدید این موضوع: 1 مهمان