15-بهمن-1393, 01:16
(آخرین تغییر در ارسال: 16-بهمن-1393, 01:21 توسط مهدی قنبریان.)
بسم الله الرحمن الرحیم
مرحوم شیخ انصاری در مباحث برائت و احتیاط کتاب شریف رسائل، اوامر احتیاط و توقف که اخباری ها به آن ها برای اثبات وجوب احتیاط در شبهه تحریمه تمسک جسته اند را حمل بر ارشادیت می کنند و در لابلای عباراتشان ویژگی های مختلفی برای امر ارشادی بیان می کنند تا از امر مولوی متمایز شود:
( آدرس صفحات بر اساس مجلد2 چاپ مجمع الفکر می باشد. )
الف) در اوامر و نواهی مولوی، مصلحت و مفسده در خود متعلَّق است به خلاف امر و نهی ارشادی که هدایت به مصلحت و مفسده ای خارج از متعلَّق می کند.
توجه) فارق اصلی مولوی و ارشادی همین ویژگیست و بقیه نتیجه آن هستند.
ص69: أنّه لا ينبغي الشكّ في كون الأمر فيها للإرشاد، من قبيل أوامر الأطبّاء المقصود منها عدم الوقوع في المضارّ؛ إذ قد تبيّن فيها حكمة طلب التوقّف، و لا يترتّب على مخالفته عقاب غير ما يترتّب على ارتكاب الشبهة أحيانا، من الهلاك المحتمل فيها.
ب) اوامر و نواهی مولوی وجوب و حرمت مستقل دارند به خلاف ارشادی.
ص70: ... و المفروض أنّ الأمر بالتوقّف في هذه الشبهة لا يفيد استحقاق العقاب على مخالفته؛ لأنّ المفروض كونه للارشاد، فيكون المقصود منه التخويف عن لحوق غير العقاب من المضارّ المحتملة،فاجتناب هذه الشبهة لا يصير واجبا شرعيّا بمعنى ترتّب العقاب على ارتكابه.
ج و د) اوامر و نواهی مولوی اطاعت و عصیان مستقل دارند اما ارشادی اطاعت و عصیان مستقل ندارد. هم چنین اطاعت و عصیان مولوی استحقاق ثواب و عقاب می آورد به خلاف ارشادی.
ص151: ... إرشاديّ محض، لا يترتّب على موافقته و مخالفته أزيد ممّا يترتّب على نفس وجود المأمور به أو عدمه، كما هو شأن الأوامر الإرشاديّة، فلا إطاعة لهذا الأمر الإرشاديّ، و لا ينفع في جعل الشيء عبادة، كما أنّ إطاعة الأوامر المتحقّقة لم تصر عبادة بسبب الأمر الوارد بها في قوله تعالى: أَطِيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَه (انفال/20)
نکته) تمام اوامر و نواهی مولوی، نوعی از ارشادیت دارند که ارشاد به وجود مصلحت و مفسده است. لذا در برخی عبارات مثل عبارت بالا از ارشادی تعبیر به ارشادی محض شده است تا امر مولوی کاملا خارج شود.
و) اطاعت و عصیان مولوی مستقلا موجب قرب و بعد می شود به خلاف ارشادی که تقرب و تبعد مستقلی ندارد.
ص290: و هذا الوجوب إرشاديّ لا تقرّب فيه أصلا، نظير أوامر الإطاعة؛ فإنّ امتثالها لا يوجب تقرّبا ...
توجه بفرمایید که در برخی عبارات چند ویژگی بیان شده است.
برگرفته از درس راهنمای برائت/ استاد سید محمد شبیری زنجانی(دام عزه)/ سال تحصیلی 90-91/ جلسه16 به حسب صوت های موجود 90/09/24
مرحوم شیخ انصاری در مباحث برائت و احتیاط کتاب شریف رسائل، اوامر احتیاط و توقف که اخباری ها به آن ها برای اثبات وجوب احتیاط در شبهه تحریمه تمسک جسته اند را حمل بر ارشادیت می کنند و در لابلای عباراتشان ویژگی های مختلفی برای امر ارشادی بیان می کنند تا از امر مولوی متمایز شود:
( آدرس صفحات بر اساس مجلد2 چاپ مجمع الفکر می باشد. )
الف) در اوامر و نواهی مولوی، مصلحت و مفسده در خود متعلَّق است به خلاف امر و نهی ارشادی که هدایت به مصلحت و مفسده ای خارج از متعلَّق می کند.
توجه) فارق اصلی مولوی و ارشادی همین ویژگیست و بقیه نتیجه آن هستند.
ص69: أنّه لا ينبغي الشكّ في كون الأمر فيها للإرشاد، من قبيل أوامر الأطبّاء المقصود منها عدم الوقوع في المضارّ؛ إذ قد تبيّن فيها حكمة طلب التوقّف، و لا يترتّب على مخالفته عقاب غير ما يترتّب على ارتكاب الشبهة أحيانا، من الهلاك المحتمل فيها.
ب) اوامر و نواهی مولوی وجوب و حرمت مستقل دارند به خلاف ارشادی.
ص70: ... و المفروض أنّ الأمر بالتوقّف في هذه الشبهة لا يفيد استحقاق العقاب على مخالفته؛ لأنّ المفروض كونه للارشاد، فيكون المقصود منه التخويف عن لحوق غير العقاب من المضارّ المحتملة،فاجتناب هذه الشبهة لا يصير واجبا شرعيّا بمعنى ترتّب العقاب على ارتكابه.
ج و د) اوامر و نواهی مولوی اطاعت و عصیان مستقل دارند اما ارشادی اطاعت و عصیان مستقل ندارد. هم چنین اطاعت و عصیان مولوی استحقاق ثواب و عقاب می آورد به خلاف ارشادی.
ص151: ... إرشاديّ محض، لا يترتّب على موافقته و مخالفته أزيد ممّا يترتّب على نفس وجود المأمور به أو عدمه، كما هو شأن الأوامر الإرشاديّة، فلا إطاعة لهذا الأمر الإرشاديّ، و لا ينفع في جعل الشيء عبادة، كما أنّ إطاعة الأوامر المتحقّقة لم تصر عبادة بسبب الأمر الوارد بها في قوله تعالى: أَطِيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَه (انفال/20)
نکته) تمام اوامر و نواهی مولوی، نوعی از ارشادیت دارند که ارشاد به وجود مصلحت و مفسده است. لذا در برخی عبارات مثل عبارت بالا از ارشادی تعبیر به ارشادی محض شده است تا امر مولوی کاملا خارج شود.
و) اطاعت و عصیان مولوی مستقلا موجب قرب و بعد می شود به خلاف ارشادی که تقرب و تبعد مستقلی ندارد.
ص290: و هذا الوجوب إرشاديّ لا تقرّب فيه أصلا، نظير أوامر الإطاعة؛ فإنّ امتثالها لا يوجب تقرّبا ...
توجه بفرمایید که در برخی عبارات چند ویژگی بیان شده است.
برگرفته از درس راهنمای برائت/ استاد سید محمد شبیری زنجانی(دام عزه)/ سال تحصیلی 90-91/ جلسه16 به حسب صوت های موجود 90/09/24
