امتیاز موضوع:
  • 0 رای - 0 میانگین
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
مبنای مشهور در تعارض امر بدلی با نهی شمولی
#1
بعد از تعارض و تساقط دلیل امر که بدلی است و دلیل نهی که شمولی است، قطعاً دليل حرمت - كه شمولى و انحلالى است - در مورد تعارض ساقط مى‏شود چون هر تصرفى داراى حرمتى است غير از ديگرى و حرمت مورد اجتماع مشكوك مى‏شود همچنين اطلاق متعلق دليل امر نيز ساقط مى‏گردد، دلیل امر «صلّ» بود و صل هم يعنى صلات در هر جا و اين اطلاق بدلى هم در مورد اجتماع ساقط مى‏شود ولی اصل وجوب ساقط نمى‏شود چون امر بدلى و صرف الوجودى است و نماز در مکان غیر مغصوب امکان دارد، ولى حرمت ساقط مى‏شود چون انحلالى است حال اين سؤال مطرح مى‏شود که آیا اطلاق وجوب ساقط می¬شود؟
مبنای اول: اين است كه اطلاق هيئت امر ساقط نمى‏شود و اطلاق وجوب مورد افتراق متعلق امر را بر مكلف ثابت مى‏كند يعنى متعلقش مقيد مى‏شود به غير مورد تعارض - مانند موارد تقييد اطلاق بدلى - كه در نتيجه اين جا هم مى‏گوئيم نماز در غير مكان مغصوب واجب است و نتيجه تعارض به نحو عموم من وجه نتيجه تقييد است و اطلاق هيئت امر كه دال بر وجوب است باقى است كه شايد مشهور اين نكته را در اين قبيل موارد گفته‏اند و لازمه اين اطلاق هيئت، آن است كه بايد نماز را در غير مكان مغصوب اعاده كند و اين بدان معناست كه مدلول هيئت مى‏گويد لازم است آنچه كه در مدلول متعلق حجت است انجام گيرد و آن مقدار از اطلاق ماده كه حجت است نماز در غير مكان مغصوب است نه بيشتر و اطلاق هيئت مى‏گويد آنچه در متعلق ماده باقى مى‏ماند بر تو واجب است انجام دهى ولذا بايد در مكان غير مغصوب نماز را اعاده كند و مشهور در موارد تعارض عموم من وجه قائل به اجمال مدلول هيئت نيستند و قائل به اطلاق هيئت هستند و مى‏گويند لازم است آنچه را از ماده كه حجت است انجام بگيرد.
پاسخ


پرش به انجمن:


کاربران در حال بازدید این موضوع: 1 مهمان