31-فروردين-1395, 15:23
مسأله ای مبتلی به و فراگیر وجود دارد که آیا نگاه کردن پزشک مرد به بدن زن و برعکس در فرضی که حرمت مستلزم حرج شود جایز است یا نه؟
در این بحث در واقع حرج متوجه شخص بیمار است لذا حرمت کشف از او برداشته می شود اما برای پزشک هیچ حرجی وجود ندارد:
حال آیا از پزشک هم حرمت نگاه برداشته می شود یا نه؟
باید گفت که در لا حرج دو معنا تصویر می شود که راهگشای مسأله ی ما می باشد: معنای اول این است که لا حرج انحلالی است یعنی هر کسی که حکم در حق او حرجی باشد از او برداشته می شود لذا در محل بحث چون برای پزشک حکمی حرجی وجود ندارد حرمت نگاه در حق او باقی خواهد بود.
اما اگر لا حرج را به این معنا بگیریم که در دین حکم حرجی نیست در این صورت حرمت نگاه کردن پزشک به بیمار موجب حرج بر بیمار می شود در نتیجه این حکم، حکمی حرجی در دین است و جواز نظر ثابت می شود.
و از لحاظ اینکه کدام یک از این دو تصویر درست است آیه قابلیت هردو را دارد: ما جعل الله علیکم فی الدین من حرج از طرفی علیکم در آیه آمده که می توان از آن استظهار کرد که انحلالی را بیان می کند. و از طرفی فی الدین را آورده که می توان گفت صورت دوم را بیان می کند و علیکم هم به لحاظ مجموع است و از آن اراده انحلال نشده است.
یکی از فروعات این بحث:
در بحث مبیت به منی اگر کسی پرستار باشد و در صورت وجوب مبیت حرج بر بیمار لازم بیاید گفتگو است که آیا وجوب برداشته می شود یا نه؟که این حکم بستگی به دو تصویر بالا دارد.
البته ناگفته نماند که اگر لاحرج را انحلالی هم بگیریم چه بسا در مثال بیمار و پزشک از باب لازمه ی عرفی حکم حرمت نظر را از پزشک برداریم: یعنی وقتی لاحرج حرمت کشف را از بیمار بر می دارد لازمه ی عرفی آن این است که حرمت نگاه هم از پزشک برداشته شود و الا رفع حرمت کشف لغو می شود.
البته به این وجه اشکال شده است...
در این بحث در واقع حرج متوجه شخص بیمار است لذا حرمت کشف از او برداشته می شود اما برای پزشک هیچ حرجی وجود ندارد:
حال آیا از پزشک هم حرمت نگاه برداشته می شود یا نه؟
باید گفت که در لا حرج دو معنا تصویر می شود که راهگشای مسأله ی ما می باشد: معنای اول این است که لا حرج انحلالی است یعنی هر کسی که حکم در حق او حرجی باشد از او برداشته می شود لذا در محل بحث چون برای پزشک حکمی حرجی وجود ندارد حرمت نگاه در حق او باقی خواهد بود.
اما اگر لا حرج را به این معنا بگیریم که در دین حکم حرجی نیست در این صورت حرمت نگاه کردن پزشک به بیمار موجب حرج بر بیمار می شود در نتیجه این حکم، حکمی حرجی در دین است و جواز نظر ثابت می شود.
و از لحاظ اینکه کدام یک از این دو تصویر درست است آیه قابلیت هردو را دارد: ما جعل الله علیکم فی الدین من حرج از طرفی علیکم در آیه آمده که می توان از آن استظهار کرد که انحلالی را بیان می کند. و از طرفی فی الدین را آورده که می توان گفت صورت دوم را بیان می کند و علیکم هم به لحاظ مجموع است و از آن اراده انحلال نشده است.
یکی از فروعات این بحث:
در بحث مبیت به منی اگر کسی پرستار باشد و در صورت وجوب مبیت حرج بر بیمار لازم بیاید گفتگو است که آیا وجوب برداشته می شود یا نه؟که این حکم بستگی به دو تصویر بالا دارد.
البته ناگفته نماند که اگر لاحرج را انحلالی هم بگیریم چه بسا در مثال بیمار و پزشک از باب لازمه ی عرفی حکم حرمت نظر را از پزشک برداریم: یعنی وقتی لاحرج حرمت کشف را از بیمار بر می دارد لازمه ی عرفی آن این است که حرمت نگاه هم از پزشک برداشته شود و الا رفع حرمت کشف لغو می شود.
البته به این وجه اشکال شده است...
