اشکال: فرازی از یکی از آیاتی که برای اصل برائت به آن استناد می شود- حتی یبین لهم ما یتقون-

[89194]

«وَ ما كانَ اللَّهُ لِيُضِلَّ قَوْماً بَعْدَ إِذْ هَداهُمْ حَتَّى يُبَيِّنَ لَهُمْ ما يَتَّقُونَ إِنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْ‏ءٍ عَليم‏»( توبه، 115)


یکی از از احتمالاتی که حضرت استاد شب زنده دار در مورد معنای  «حتی یبین لهم ما یتقون» داده اند این است که منظور بیان مخالفت با احکام است. برای این مدعا شاهدی را هم آورده اند و آن این آیه شریفه است که فَلْيَحْذَرِ الَّذينَ يُخالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصيبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ يُصيبَهُمْ عَذابٌ أَليم.(نور 63)  که در این آیه شریفه مخالفت از اوامر الاهی مورد باز خواست قرار گرفته است.


اشکال این است که اولا در آیه شریفه حذر به نفس مخالفت نسبت داده نشده است در حالی که در آیه مورد بحث ما اتقاء و حذر به « ما » نسبت داده شده است و لذا آیه ذکر شده به عنوان شاهد نمی تواند باشد.


ثانیا،  در آیه مورد بحث ماده بیان به « ما » نسبت داده شده است که اگر ما به معنای مخالفت احکام باشد معنایی کاملا نا مانوس را ارائه می دهد. شاهدی که ذکر شده نیز چنین معنایی را نمی رساند.