6-خرداد-1395, 08:00
دیدگاه مرحوم خویی ره
مرحوم خویی فتوا داده است که می توان اصالة الصحه را جاری کرد و به صحت قرائت امام عادل متعبد شد.
دیدگاه تفصیل [ایت الله سیسانی حفظه الله]
تارةً امام قادر بر اداء کلمات به صورت صحیح است یعنی قدرت او بر اداء صحیحاً را احراز کردیم اصالة الصحه جاریست؛ چون ظاهر حال کسی که قادر بر صحیح است این است که صحیح می خواند هم سیره عقلاء بر طبق آن است هم ظاهر حال مطابق آن است لذا در این مورد اصالة الصحه بلا شک جاریست
اخری قدرت او را احراز نمی شود اینجا اصالة الصحه جاری نیست.
مناقشه استاد گنجی :
به نظر می رسد طبق مبنای مرحوم خویی در اصالة الصحه –اعتقاد به حجیت اصاله الصحه از باب سیره ای که ناشی از ظهور حال افراد است- باید ایشان هم مثل دیگران تفصیل بدهد و بین احراز قدرت امام و عدم احراز قدرت او تفاوت قائل شود. چون امام اگر قدرت بر صحیح داشته باشد صحیح واقعی او با ما یکسان می شود و اصالة الصحه جاری می شود اما اگر قدرت نداشته باشد، در اینصورت صحیح در نظر او اعم از نظر ما می باشد و ناقص هم برای او صحیح می باشد لذا ظاهر حال حکم نمی کند که او صحیح در نظر ما را انجام داده است.
دیدگاه استاد گنجی :
لکن به نظر ما در هر دو صورت اصالة الصحه جاری است چون همانطور که در ابحاث سابق بیان کردیم مبنای اصاله الصحه ظاهر حال نیست و وفاقاً لآقا ضیاء گفتیم که اصاله الصحه اصل ترخیصی و مؤمّن است و این اصل توسعه دارد و تابع ظاهر حال نیست و همینکه محتمل باشد که فاعل، صحیح عند الحامل را انجام داده است عقلاء بنا بر صحت می گذارند.
بله، اگر یقین داریم که فاعل، قادر عرفی بر اداء حروف نیست و عاجز است به این معنا که اداء حروف به اختیار خودش نیست و اگر درست اداء کند اتفاقی است در اینصورت اگر احتمال دهیم که آیا اتفاقاً توانسته است صحیح بخواند یا نه؟ اینجا اصالة الصحه جاری نیست چون سیره عقلاء در این مورد مثل جایی که علم به تخالف حامل و فاعل داریم بر حمل به صحت نیست.
منبع: درس خارج اصول استاد گنجی-4/3/95
مرحوم خویی فتوا داده است که می توان اصالة الصحه را جاری کرد و به صحت قرائت امام عادل متعبد شد.
دیدگاه تفصیل [ایت الله سیسانی حفظه الله]
تارةً امام قادر بر اداء کلمات به صورت صحیح است یعنی قدرت او بر اداء صحیحاً را احراز کردیم اصالة الصحه جاریست؛ چون ظاهر حال کسی که قادر بر صحیح است این است که صحیح می خواند هم سیره عقلاء بر طبق آن است هم ظاهر حال مطابق آن است لذا در این مورد اصالة الصحه بلا شک جاریست
اخری قدرت او را احراز نمی شود اینجا اصالة الصحه جاری نیست.
مناقشه استاد گنجی :
به نظر می رسد طبق مبنای مرحوم خویی در اصالة الصحه –اعتقاد به حجیت اصاله الصحه از باب سیره ای که ناشی از ظهور حال افراد است- باید ایشان هم مثل دیگران تفصیل بدهد و بین احراز قدرت امام و عدم احراز قدرت او تفاوت قائل شود. چون امام اگر قدرت بر صحیح داشته باشد صحیح واقعی او با ما یکسان می شود و اصالة الصحه جاری می شود اما اگر قدرت نداشته باشد، در اینصورت صحیح در نظر او اعم از نظر ما می باشد و ناقص هم برای او صحیح می باشد لذا ظاهر حال حکم نمی کند که او صحیح در نظر ما را انجام داده است.
دیدگاه استاد گنجی :
لکن به نظر ما در هر دو صورت اصالة الصحه جاری است چون همانطور که در ابحاث سابق بیان کردیم مبنای اصاله الصحه ظاهر حال نیست و وفاقاً لآقا ضیاء گفتیم که اصاله الصحه اصل ترخیصی و مؤمّن است و این اصل توسعه دارد و تابع ظاهر حال نیست و همینکه محتمل باشد که فاعل، صحیح عند الحامل را انجام داده است عقلاء بنا بر صحت می گذارند.
بله، اگر یقین داریم که فاعل، قادر عرفی بر اداء حروف نیست و عاجز است به این معنا که اداء حروف به اختیار خودش نیست و اگر درست اداء کند اتفاقی است در اینصورت اگر احتمال دهیم که آیا اتفاقاً توانسته است صحیح بخواند یا نه؟ اینجا اصالة الصحه جاری نیست چون سیره عقلاء در این مورد مثل جایی که علم به تخالف حامل و فاعل داریم بر حمل به صحت نیست.
منبع: درس خارج اصول استاد گنجی-4/3/95
[b]العلم نور یقذفه الله فی قلب من یشاء[/b]
