9-بهمن-1400, 21:12
در بحث صلاه مسافر بحثی مطرح شده که وقتی معیار هایی مثل فرسخ ومیل و برید با دقت بسیار بالا موجود بوده تا جایی که صاحب عروه در تعیین مسافت شرعی بسیار دقیق بحث کردند[1]چطور برای حد ترخص از خفاء اذان و جدرانی استفاده شود که هم دقیق نیستند و هم با یکدیگر تعارض هم دارند طبق فهم مشهور.این امر استبعاد دارد.
به این استبعاد اشکال شده است که در ادله ی بیان مسافت شرعی هم تخمین وجود دارد مصداق واضح آن روایت مسیره یوم است که برخی با شتر می رفتند برخی با اسب.
در مقام دفع این اشکال گفته شده: روایات مسیره یوم مربوط به ابتدای تشریع حکم بوده چون رسول خدا یک روز با شتر سفر کردند اشاره به میزان سفر پیامبر شده است اما بعد از آن شارع حکم را منظم کرده و حد دقیق آن را که فرسخ باشد بیان کرده است.لذا آن روایات مربوط به حکمت تشریع وجوب قصر هستند.
۱۴۰۰/۹/۱۶
[1] الفرسخ ثلاثة أميال ، والميل أربعة آلاف ذراع بذراع اليد الذي طوله أربع وعشرون أصبعاً، كل أصبع عرض سبع شعيرات ، كل شعيرة عرض سبع شعرات من أوسط شعر البرذون(العروه الوثقی ج۲ص۳۶۴)
به این استبعاد اشکال شده است که در ادله ی بیان مسافت شرعی هم تخمین وجود دارد مصداق واضح آن روایت مسیره یوم است که برخی با شتر می رفتند برخی با اسب.
در مقام دفع این اشکال گفته شده: روایات مسیره یوم مربوط به ابتدای تشریع حکم بوده چون رسول خدا یک روز با شتر سفر کردند اشاره به میزان سفر پیامبر شده است اما بعد از آن شارع حکم را منظم کرده و حد دقیق آن را که فرسخ باشد بیان کرده است.لذا آن روایات مربوط به حکمت تشریع وجوب قصر هستند.
۱۴۰۰/۹/۱۶
[1] الفرسخ ثلاثة أميال ، والميل أربعة آلاف ذراع بذراع اليد الذي طوله أربع وعشرون أصبعاً، كل أصبع عرض سبع شعيرات ، كل شعيرة عرض سبع شعرات من أوسط شعر البرذون(العروه الوثقی ج۲ص۳۶۴)