(16-بهمن-1396, 22:05)حسین بن علی نوشته: گر ملاک مرگ را این نکته می دانستند شاید به جهت نبود اطلاعات پزشکی چنین تصوری داشته و حالاتی مثل کما را هم مرگ میدانستند که همگی به نظر  اشتباه در تطبیق محسوب میشود

(17-بهمن-1396, 23:18)mHaeri نوشته: از نظر ظاهری تفاوت بیهوشی، کما، و مرگ مغزی چیست؟
به فرض که کسی در زمان اهل بیت علیهم السلام دچار مرگ مغزی می‌شده و ضربان قلبش نیز به مقدار معتنا بهی (مثلا چند روز) ادامه یافته باشد، طبعا عرف وی را شخصی زنده، ولی بیهوش به حساب می‌آورده!
و از آنجایی که عرف، انسان را خارج از این سه حالت «مرده» «زنده» و «بیهوش» نمی‌دانسته، لذا طبیعتا سؤالات و پاسخ‌ها در مورد همین سه حالت بیان می‌گشته. لذا ظاهرا خیلی خیلی بعید است که حکم مرگ مغزی، چه در روایات و چه در کلمات فقها (ولو بالاشاره) مطرح شده باشد.

(17-بهمن-1396, 21:11)حسین بن علی نوشته: اولا مرگ مغذی تصوری در زمان ائمه نداشته چون هم کمتر از الآن اتفاق می افتاده و هم نمی فهمیدند که او زنده است بلکه او را بیهوش محسوب می نمودند و به زودی فوت می کرده است
ثانیا در چنین شرایطی کبرایی که فقهاء از معنای مرگ ارائه کرده اند معتبر نیست چون چنین خالاتی را در نظر نداشتند و لذا طبق این بیان استاد حالت کما را نیز مرگ می دانستند

(17-بهمن-1396, 01:03)فقه جواهری نوشته: این وجه که بگوییم «بالاخره در زمان معصوم هم مرگ معزی بوده و اتفاق جدیدی نیست اما در روایات ما اثری از این مطلب و سوال از این حالت نشده است نشان می دهد که در نظر مردم مرگ معزی با مابقی مرگ ها متفاوت نبوده است و معصومین این نگاه عرف را تایید کرده اند» اشکالی بر آن وارد است؟
البته ممکن است بگویید که مرگ معزی امروزه موضوع پیدا کرده چون با وجود دستگاههای پزشکی قلب و مابقی اعضای بدن را به کار وامی دارند و در زمان قدیم که این دستگاهها نبوده است چنین افرادی لامحالا از مرگ مغزی به مرگ طبیعی تبدیل می شده اند که حرف قابل توجهی است اما نمی دونم تمام موارد مرگ مغزی نیاز به دستگاه دارند یا نه؟؟

(18-بهمن-1396, 11:42)فطرس نوشته: همانطور که در قبل گفته شد ملاکیت یک ملاک ربطی به فهم عرف ندارد. ملاک بیان شده که مصادیق بعدی را نشان می دهد. حیات مستقره ای که در کلمات آمده است نشان از این ملاک است.