+- مباحثه، تالار علمی فقاهت (http://mobahathah.ir)
+-- انجمن: بخش فقه (http://mobahathah.ir/forumdisplay.php?fid=5)
+--- انجمن: مباحثات دروس خارج فقه (http://mobahathah.ir/forumdisplay.php?fid=9)
+---- انجمن: فقه استاد شهیدی (http://mobahathah.ir/forumdisplay.php?fid=14)
+---- موضوع: اطلاق کتاب جزء کتاب یا خارج از کتاب؟؟ (/showthread.php?tid=1053)
اطلاق کتاب جزء کتاب یا خارج از کتاب؟؟ - فقه جواهری - 8-اسفند-1396
بعضی مثل مرحوم آقای خوئی معتقدند اطلاق کتاب جزء کتاب نیست به این بیان که اطلاق کتاب یا حکم عقل است که ناشی از مقدمات حکمت یا اگر هم ظهور است، ظهور عدم البیان و سکوتی است، عدم البیان که جزء کتاب نیست و لذا ایشان می‌‌فرمود خبری که معارض باشد با اطلاق کتاب به عموم من وجه معارض با کتاب و مخالف با کتاب نیست و لذا هر دو تساقط می‌‌کنند. بعد از تساقط رجوع می‌‌کنیم به ادله دیگر
ولی ما معتقدیم که مقدمات حکمت عرفا کلام را ظاهر می‌‌کند و می‌‌شود مستند بشود اطلاق به ظهور کلام مثلا چون دلیل تحریم غیبت اطلاق کتابی است، اطلاق خبر که اقتضاء می‌‌کند وجوب نصح مستشیر را به عموم من وجه تعارض می‌‌کند با اطلاق کتابی و صحیح است که بگوییم که اطلاق وجوب نصح مستشیر مخالف کلام خداست چون خدا می‌‌گوید غیبت نکنید، اطلاق وجوب نصح مستشیر می‌‌گوید نصح مستشیر واجب است و لو متوقف بر غیبت باشد و می‌‌شود مصداق ما خالف الکتاب و السنة فهو مردود.
فقه محرمات 27/10/96
RE: اطلاق کتاب جزء کتاب یا خارج از کتاب؟؟ - سید محمد صادق رضوی - 9-اسفند-1396
به نظر می رسد مورد بحث از موارد تزاحم باشد نه تعارض
زیرا نصح مستشیر و حرمت غیبت ذاتا با همان تنافی ندارند. بلکه در مقام عمل مکلف قادر بر امتثال هر دو با هم نیست.
RE: اطلاق کتاب جزء کتاب یا خارج از کتاب؟؟ - حسین بن علی - 9-اسفند-1396
(9-اسفند-1396, 14:48)سید محمد صادق رضوی نوشته: به نظر می رسد مورد بحث از موارد تزاحم باشد نه تعارض
زیرا نصح مستشیر و حرمت غیبت ذاتا با همان تنافی ندارند. بلکه در مقام عمل مکلف قادر بر امتثال هر دو با هم نیست.
آنجه فرمودید در کلاس بحث شده و استاد فرمودند در تزاحم باید دو فعل ملاحظه شود که به یکدیگر وابسته اند ولی در محل بحث یک فعل مصداق حرام و واجب شده که تعارض به عموم من وجه است
تفصیل بحث در تاریخ مذکور در تقریرات موجود است
RE: اطلاق کتاب جزء کتاب یا خارج از کتاب؟؟ - مسعود عطار منش - 15-اسفند-1396
در تایید نظر استاد عرض می کنم :
گاهی یک افهام یک معنا یک زمینۀ ایجابی و یک زمینۀ سلبی دارد مانند اطلاقات که اصل الحکم با الفاظ متکلم و تعمیم آن با سکوت وی افهام می شود (البته بعد از جریان مقدمات حکمت) ولی به دلیل این که آن جنبۀ سلبی به یک معنا امر عدمی می باشد ناخودآگاه مساله به آن امر ایجابی نسبت داده می شود یعنی می گویند متکلم این را گفته است در صورتی که متکلم اصل الحکم را بیان کرده و سکوتش مفهم عموم بوده ولی همین عموم را به کلام متکلم نسبت می دهند .