آنچه برای امام جمعه مستحب است اصل تکیه کردن است نه سلاح گرفتن

« وَ بِإِسْنَادِهِ عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِيِّ بْنِ مَحْبُوبٍ عَنِ الْعَبَّاسِ عَنْ حَمَّادِ بْنِ عِيسَى عَنْ رِبْعِيٍّ عَنْ عُمَرَ بْنِ يَزِيدَ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع‏ قَالَ: إِذَا كَانُوا سَبْعَةً يَوْمَ الْجُمُعَةِ- فَلْيُصَلُّوا فِي جَمَاعَةٍ وَ لْيَلْبَسِ الْبُرْدَ وَ الْعِمَامَةَ وَ يَتَوَكَّأُ عَلَى قَوْسٍ أَوْ عَصًا الْحَدِيثَ»[b][1].[/b]

روایات دیگری نیز شبیه به همین روایت وارد شده است که اصل استحباب تکیه کردن امام را می رسانند. اینکه امام به چه چیزی تکیه بزند هیچ موضوعیتی ندارد؛ می تواند به عصا یا چوب یا هر چیزی دیگر حتی به پشت خود اگر دیواری باشد می تواند تکیه کند. برای اینکه امام جمعه ایستاده خطبه ها را می خواند، صرفا برای رفع خستگی او این مستحبات شاید مطرح شده باشد و هیج دلیلی بر اینکه امام جمعه سلاحی در دست بگیرد و نشانه ی آمادگی او از لحاظ جهادی و ....باشد موجود نیست. اینکه برای سلاح در دست گرفتن امام جمعه دلیل می تراشند، صحیح نیست. آنچه در روایات موضوعیت دارد اصل تکیه کردن امام جمعه است و اینکه به چیزی تکیه بزند هیچ موضوعیتی ندارد. تیکه بر سلاح نیز مصداقی از تکیه کردن است و هیچ اشعاری هم به مسئله ی آمادگی جهادی و غیره ندارد. نماز جمعه نماز صلح است. هیچ ارتباطی به مسئله ی آمادگی امام جمعه ندارد.