(11-آذر-1398, 19:35)مسعود عطار منش نوشته: پیش فرض شما اینه که گناه صغیره برای خدا کم اهمیته ولی اینجور امور میتونه نسبی باشه یعنی صغیره ها خیلی.مهمه ولی نسبت به کبیره ها که خیلی خیلی مهمه از اهمیت کمتری برخورداره پس بحث به اون وضوحی که می فرمایید نیست. فرض کنید قطع شدن دست از آرنج برای انسان از 80 درجه اهمیت برخوردار باشه و قطع شدن انگشتان از 60 درجه اهمیت ولی میدانم اگر فلان کار را بکنم تمام انگشتام قطع میشه ولی اگه کار دوم را انتخاب کنم احتمال ده در صد داره دستم قطع بشه. خب من فکر میکنم تو این مثال خلاف فرمایش شما را عقلا انتخاب کنن چون 60 نسبت به 80 صغیره نسبیه اگر چه فی نفسه خیلی مهمه.

(16-اسفند-1398, 16:37)سید رضا حسنی نوشته: سلام علیکم
به نظر می رسد بحث به این آسانی که می فرمایید نیست به چند دلیل:
1. اصلا اصل تقسیم بندی گناهان به کبیره و صغیره محل کلام است. عده ای از بزرگان مانند محقق خویی رحمه الله اصل این تقسیم بندی را قبول ندارند و همه را بی احترامی به ساحت مولا می دانند.
2. در برخی از روایات تصریح شده است به اینکه برخی از گناهان صغیره با شرایطی، از گناهان کبیره نیز بد تر هستند: مانند اینکه أعظم الذنوب ما استخف به صاحبه، یا اینکه فرموده اند کسی که گناهان کوچک انجام می دهد و ابایی ندارد بسیار بد تر از کسی است که گناهان بزرگ انجام می دهد ولی از این بابت نگران است و خود را ملامت می کند.
3. جوابتان به دوست عزیز آقای عطار منش را یا من متوجه نشدم یا قانع کننده نبود.

نکته: به نظر می رسد اعتناء کردن زیادی به مباحث فلسفه ی اخلاق می تواند گاهی در فهم دینی از متون دینی و مباحث اصولی مضر نیز باشد. کما قال به جماعۀ من الأساتذه
(البته فی الجمله مباحث فلسفه ی اخلاق مفید هستند و به طور کلی انکار نمی کنیم)