(10-آذر-1398, 14:32)سید محمد صادق رضوی نوشته: این مطلب در صورتیست که شیخ طوسی از روی نظر و اجتهاد خود چنین گفته و نظر ما هم در توثیقات از باب حجیت قول اهل خبره باشد.
اما اگر بنا باشد گزارش های رجالیون را اخبار حسیه ای بدانیم که از متقدمین خود اخذ نموده اند (که مبنای مرحوم آیة الله خوئی همینست) به این نتیجه می رسیم که شیخ طوسی ره در تهذیب مثلا تابع یک گزارش بوده ولی در رجال تابع گزارش دیگری شده است که این گزارش ها خود با هم متعارضند نه این که شیخ طوسی اشتباه کرده باشد. بله ، نظر اجتهادی شیخ ره در تقدیم یک گزارش تغییر کرده است.
به خصوص در مثال سهل بن زیاد که راوی پر تکرار و معروفی بوده بسیار بعید است شیخ ره سهو به این واضحی کرده باشد.

(15-آذر-1398, 14:52)مومن نوشته: استاد شهیدی
این بحث بستگی به نظر فقیه در حجیت قول رجالی دارد
اگر حجیت قول رجالی به جهت حجیت قول اهل خبره باشد، عقلاء به آخرین رأی اعتماد می کنند و شیخ از رأی سابق خود عدول کرد و چون رأی جدید معلوم نیست اشتباه حجّت بلاحجّت خواهد بود و لذا کلام نجاشی بدون معارض می شود.
اگر توثیق شیخ از باب اخبار حسی باشد اگر هر دو از شیخ ره صادر شده باشد بعید نیست عقلاء  در دو اخبار متضاد از یک شخص، به اخبار اخیر او عمل کنند مثل این که کسی بگوید «این آب نجس است» و روز بعد بگوید «من اشتباه کردم و این آب پاک است» که عقلاء به این مطلب أخیر عمل می کنند پس در این فرض نیز کلام شیخ طوسی اشتباه حجت به لا حجت می شود و کلام نجاشی بدون معارض
بله فقط اگر عمل به قول رجالی به جهت وثوق باشد همانگونه که آقای سیستانی فرموده یا به جهت انسداد باشد همانگونه که آقای شبیری فرموده، تعارض بین کلام شیخ و نجاشی مستقر می شود.