(7-اسفند-1398, 02:55)خیشه نوشته:

استاد سید احمد مددی می­فرماید: رهن دو قسم دارد. یک قسم این است که مال مرهونه به عنوان وثیقه قبض و اقباض می­شود و نیاز به عقد ندارد و صرف رضایت کفایت می­کند. قسم دیگر از رهن، رهن لفظی است. یعنی با لفظ، عقد رهن محقق می­شود. پس نیاز به لفظ خاص دارد و صرف تراضی کفایت نمی­کند همچنین اختلافی که در صحت تقدم قبول بر ایجاب وجود دارد در قسم رهن لفظی مطرح است.

تذکر این نکته لازم است که آیه قران «فرهان مقبوضة» ناظر به همان عقد مادی است. شاهد این مطلب این است که در آیه بحث سفر و مسافرت است که سفر خصوصیتی دارد و آن این است که وثیقه در صورتی محقق می­شود که مال مرهونه قبض و اقباض بشود و الا صرف لفظ عقد رهن خواندن وثاقت نمی­اورد چون در سفر است و بعد از سفر ممکن است از یکدیگر جدا بشوند و اگر بدهکار نتواند بدهی خود را بپردازد مرتهن طلب خود را از مال مرهونه وصول کند. بر خلاف این که عقد لفظی باشد و وثیقه برای طلبکار محقق نمی­شود.

جلسه 82 تاریخ 30 بهمن ماه 98