(7-اسفند-1398, 02:56)خیشه نوشته:

مرحوم آخوند می­فرماید: مقتضای اصل عملی در صورت شک در وجوب مقدمه، این است که استصحاب عدم وجوب مقدمه جرای است. مثلا مکلف شک دارد که وضو و غسل و ... وجوب شرعی دارد یا ندارد، استصحاب عدم وجوب جاری است. زیرا یک زمانی که ذی المقدمه وجوب نداشت، مقدمه نیز وجوب نداشته، حال که شک شده است، استصحاب عدم وجوب جاری است.

در ادامه استاد فرمود: اصل برائت جاری نیست؛ زیرا برائت در جایی جاری است که استحقاق عقابی در کار باشد و در مقدمات، استحقاقی در کار نیست تا با برائت آن را برداریم.

(7-اسفند-1398, 14:20)سید رضا حسنی نوشته: با سلام و تشکر
چند نکته از باب سوال در ذهن است"
1. مگر در صورت مسلم بودن وجوب ذی المقدمه، جایی برای شک در وجوب مقدمه باقی می ماند؟ آیا جز این است که تنها راه رسیدن به ذی المقدمه، انجام مقدمه است؟ حال که مقدمه وجوب عقلی دارد ( زیرا انجام ذی المقدمه بدون آن ممکن نیست) پس دیگر چه جایی برای شک شرعی برای آن می ماند؟؟ مثلا اگر با دلیل مسلم دانستیم که نماز واجب است و تنها راه نماز صحیح خواندن هم وضو است، دیگر چه جایی برای شک در وجوب وضو باقی می ماند؟؟؟

(7-اسفند-1398, 14:20)سید رضا حسنی نوشته: 2. درست است که جریان برائت در جایی است که استحقاق عقابی فرض شده باشد، لکن تصریح نشده است که حتما باید استحقاق عقاب در خود ترک مقدمه باشد، وقتی ما می دانیم که با ترک مقدمه ذی المقدمه نیز که واجب بود فوت می شود، بنابراین استحقاق عقاب با واسطه در مقدمه قابل فرض است و بعید نیست که جریان برائت شامل مقام نیز بشود. البته گفتنی است که این فرض جریان برائت در صورت فرض شک در وجوب مقدمه است که در نکته ی اول مورد خدشه قرار گرفت.

(8-اسفند-1398, 01:18)خیشه نوشته: ضمن تشکر و تقدیر از زحمات دوستان
جواب سوال اول این است اگر دوستان بر کفایه تورقی داشته باشند کرارا به این مطلب مواجه میشوند که مرحوم آخوند در بعضی موارد قبل از این که وارد بحث از ادله اقوال بشود یک بحثی به نام تاسیس اصل دارند. یعنی اگر ما دستمان از ادله کوتاه شد اصل در مساله چه حکمی را اقتضا میکند.این اصل نیز گاهی اوقات اصولی است و گاهی اوقات فقهی است یعنی در یک مساله فقهی. لذا جواب سوال اول این است که فرض مرحوم اخوند این است که ما برای وجوب شرعی مقدمه و عدم وجوب شرعی ان دلیل یافت نکردیم. اما شما خلاف فرض سوال کردید که ملازمه وجود دارد. در حقیقت بحث از اصل ملازمه و عدم ملازمه است که مقتضای اصل چیست.
جواب سوال دوم این است که بحث ما در مورد وجوب مقدمه است و کاری با ذی المقدمه نداریم. زیرا فرض این است که یک ذی المقدمه واجب شده است و حال شک داریم که مقدمه هم وجوب دارد یا نه. پس فرض این است که ذی المقدمه نباید ترک شود بلکه باید انجام شود لذا اگر استحقاق عذابی باشد برای مقدمه است نه ذی المقدمه.
جواب سوال سوم این است که استاد برای توضیح کلام مرحوم آخوند فرمودند استصحاب جاری است و مرحوم آخوند قبول دارند استصحاب در شبهات حکمیه جاری است. خیلی اوقات این گونه است که فقیه و عالمی یک مبنا را قبول ندارد ولی طبق مبنای مشهور مشی میکند.

(20-آبان-1399, 00:58)خیشه نوشته: برای واجبات غیری امتثال و عقاب جدایی غیر از ذی المقدمه فرض نمیشود و هیچ اثری ندارد که بخواهد با برائت برداشته شود. مگر بحث را ببرید در نذر

(20-آبان-1399, 21:01)خیشه نوشته: سلام علیکم. فرض این است که ذی المقدمه واجب است و تفصیلا آن را میداند. معنا ندارد که گفته شود ذی المقدمه ترک شود. مکلف عقلا موظف است که مقدمه را اتیان کند هر چند که وجوب شرعی هم نداشته باشد. پس این برائت چه اثری دارد؟ این که عقلا باید انجام بدهد اختلافی نیست. علی کل حال نمیتواند ترک کند و اگر ترک کند و ذی المقدمه اتیان نشود، هزار بار هم که از وجوب شرعی مقدمه برائت جاری کند، باز هم عقاب میشود