(2-بهمن-1401, 12:37)مسعود عطار منش نوشته: اینکه فرمودید اگر در مقام بیان نباشد حتی بعد از فحص از مخصص نیز نمی توان به اطلاق تمسک کرد به لحاظ اطلاق خود دلیل صحیح است اما به لحاظ اطلاق مقامی مجموع ادله می توان به اطلاق تمسک کرد کما قاله السید الاستاذ محمدجواد الشبیری

(2-بهمن-1401, 12:42)مسعود عطار منش نوشته: سوال:
اگر می گویید آیات قرآن در مقام بیان است ممکن است اشکال شود که اطلاق فرع مقام بیان است و مقام بیان فرع تمکن از بیان است اما برخی معتقدند تمکن عادی نسبت به بیان قیود در قرآن وجود ندارد چون در اینصورت قرآن به یک کتاب حجیم تبدیل می شود و حفظش دشوار می شود علاوه بر اینکه در صدر شریعت امکان ابلاغ دفعی تمام قیود در عمر کوتاه نبی اکرم وجود نداشته.پس لااقل احتمال می دهیم خداوند از طرق عادی تمکن از بیان نداشته و احتمال عدم تمکن مانع احراز مقام بیان می شود.

نقل قول:ثم لا يخفى عليك أن المراد بكونه في مقام بيان تمام مراده مجرد بيان ذلك و إظهاره و إفهامه و لو لم يكن عن جد بل قاعدة و قانونا لتكون حجة فيما لم تكن حجة أقوى على خلافه لا البيان في قاعدة قبح تأخير البيان عن وقت الحاجة فلا يكون الظفر بالمقيد و لو كان مخالفا كاشفا عن عدم كون المتكلم في مقام البيان و لذا لا ينثلم به إطلاقه و صحة التمسك به أصلا فتأمل جيدا.

(2-بهمن-1401, 12:37)مسعود عطار منش نوشته: اینکه فرمودید اگر در مقام بیان نباشد حتی بعد از فحص از مخصص نیز نمی توان به اطلاق تمسک کرد به لحاظ اطلاق خود دلیل صحیح است اما به لحاظ اطلاق مقامی مجموع ادله می توان به اطلاق تمسک کرد کما قاله السید الاستاذ محمدجواد الشبیری