ارسالها: 90
موضوعها: 79
تاریخ عضویت: بهمن 1392
اعتبار:
4
سپاس ها 1
سپاس شده 20 بار در 16 ارسال
آیا در بین امور شرعی حرام تعبدی قابل تصور است؟
با چه بیانی از تعبدی می توان حرام تعبدی تصور کرد ؟
امتثال حرام تعبدی چگونه است؟
با تشکر
ارسالها: 11
موضوعها: 3
تاریخ عضویت: بهمن 1392
اعتبار:
0
سپاس ها 0
سپاس شده 6 بار در 4 ارسال
با سلام
چرا قابل تصور نباشد؟
تعبدی یعنی امتثال امر یا نهی به قصد تعبد.(جواب سؤال دوم و سوم)
بهتر است بگوییم ترک همه ی محرمات به قصد تعبد است و به نظر می رسد حرام توصلی قابل تصور نباشد.
ارسالها: 103
موضوعها: 33
تاریخ عضویت: بهمن 1391
اعتبار:
3
سپاس ها 14
سپاس شده 53 بار در 48 ارسال
سلام علیکم
ابتداء باید تعریف تعبدی از نظر فقها را بدانیم تا بدانیم که مرادمان چیست.
تعبدی در اصطلاح فقه و به عنوان صفت احکام به این معناست که فعل را به قصد امتثال یا قصد قربت انجام داد.
با توجه به این تعریف ظاهرا حرام تعبدی در فقه ما مثال ندارد. تنها مثالی که برای حرام تعبدی برخی مثال زده اند صوم است به این بیان که انجام مبطلات صوم حرام هستند و از طرفی هم صوم عبادت است لذا صوم مثالی برای حرام تعبدی محسوب شده است.
ولی طبق تعریف صحیح از صوم (کف النفس) متوجه میشویم که صوم هم یک فعل واجب تعبدی است نه حرام تعبدی.
ولی اگر تعبدی را چنین تعریف کنیم: آن حکمی که علت و حکمتش را نمیدانیم در این صورت بسیاری از محرمات تعبدی خواهند بود ولی این تعریف را هیچ کس در فقه مطرح نکرده است.
التماس دعا
اللهم عجل لولیک الفرج
ارسالها: 90
موضوعها: 79
تاریخ عضویت: بهمن 1392
اعتبار:
4
سپاس ها 1
سپاس شده 20 بار در 16 ارسال
استمرار قصد قربت در واجبات مطرح است چون از مقوله ی فعل هستند. آیا در محرمات که از مقوله ی ترک هستند، این استمرار لازم است؟
[/quote]
اگر تعبدی به این معنا باشد که قصد قربت در امتثال آن شرط است وجود آن لازم است و فرقی بین ترک و فعل نیست چون در تعبدیات قوام عمل به قصد قربت و تعبد شخص است که در صورت عدم آن عمل اصلا ارزشی ندارد پس اگر وجود حرام تعبدی را پذیرفتیم باید به لوازم آن هم ملتزم باشیم .
در حالی که ما گفتیم طبق این تعریف ما اصلا حرام تعبدی نداریم پس دیگر دچار این مشکل نخواهیم شد.
ارسالها: 11
موضوعها: 3
تاریخ عضویت: بهمن 1392
اعتبار:
0
سپاس ها 0
سپاس شده 6 بار در 4 ارسال
آخرین جمع بندی با آقای منصوری با توجه به بحث خارج از تالار به این جا رسید که:
اگر حرام تعبدی را بپذیریم باید لوازم آن را هم بپذیریم. البته به این نتیجه هم رسیدیم که تقسیم بندی به تعبدی و توصلی مربوط به اوامر است نه نواهی.
پس جواب به سؤال 1 و 2 و3 آقای منصوری چنین است:
1. بنا بر تعریف مشهور از تعبدی و اینکه اصل این تقسیم مربوط به اوامر است می گوییم حرام تعبدی قابل تصویر نیست.کما قال به آقای محمد68.
2. با بیانی که ما از تعبدی داشتیم(تعبدی یعنی امتثال امر یا نهی به قصد تعبد) می توان حرام تعبدی را تصور کرد لکن اشکال این حرف لوازم شاقه ی این قول است. کما قال به آقای منصوری.
3. لو سلمنا بإمکان تصور حرام التعبدی نقول امتثالش همان گونه است که آقای منصوری ذکر کردند که: باید مکلف در تمام آناتِ ترک عمل قصد قربت داشته باشد و هذا النحو من الامتثال یجر المکلف إلی الحرج المنفی إلا بالقول بعدم استمرار قصد القربة فی امتثال المنهیات.
ارسالها: 230
موضوعها: 64
تاریخ عضویت: مهر 1391
اعتبار:
4
سپاس ها 7
سپاس شده 92 بار در 78 ارسال
فکر میکنم بین دو مساله خلط شده است. تعبدی بودن یک چیز (چه وجوب و چه حرمت) به معنای لزوم استدامه نیت نیست. بلی بعضی از امور هستند که متقوم به قصدند که اگر قصد نباشد در این صورت اصلا آن فعل مامور به نیست و یا در بعضی از واجبات دلیل خاص داریم که باید قصد استدامه داشته باشد که بحث روشن است.
اما اگر این گونه نباشد، تعبدی بودن به معنای استمرار و استدامه نیت نیست. و لذا صائم اگر بعد از نیت خوابید، همه قائل به صحت صوم او هستند در حالی که یقینا استدامه نیت ندارد.
در ضمن ظاهرا بین کلمات دوستان جای دقتی خالی است و آن اینکه کسی صوم را به عنوان حرام تعبدی مثال نزده است. آنچه مثال زده اند مفطرات را به عنوان حرام تعبدی مثال زده اند.