27-بهمن-1396, 19:36
در کافی به سند صحیح از امام صادق علیه السلام حدیث زیر نقل شده است:
صِلْ رَحِمَكَ وَ لَوْ بِشَرْبَةٍ مِنْ مَاءٍ وَ أَفْضَلُ مَا تُوصَلُ بِهِ الرَّحِمُ كَفُّ الْأَذَى عَنْهَا وَ صِلَةُ الرَّحِمِ مَنْسَأَةٌ فِي الْأَجَلِ مَحْبَبَةٌ فِي الْأَهْلِ.
مشکل این است که صرف کف الاذی، عرفا صله محسوب نمی شود. چه طور این فراز روایت با وجوب صله ی رحم جمع می شود؟
صِلْ رَحِمَكَ وَ لَوْ بِشَرْبَةٍ مِنْ مَاءٍ وَ أَفْضَلُ مَا تُوصَلُ بِهِ الرَّحِمُ كَفُّ الْأَذَى عَنْهَا وَ صِلَةُ الرَّحِمِ مَنْسَأَةٌ فِي الْأَجَلِ مَحْبَبَةٌ فِي الْأَهْلِ.
مشکل این است که صرف کف الاذی، عرفا صله محسوب نمی شود. چه طور این فراز روایت با وجوب صله ی رحم جمع می شود؟
