15-اسفند-1396, 16:46
(آخرین تغییر در ارسال: 15-اسفند-1396, 16:48 توسط سید محمد صادق رضوی.)
می دانیم که از گذشته تا کنون مردم مسائل دینی مورد نیاز خود را از علمای دین می پرسیدند؛ و با توجه به در دسترس نبودن فقیه در بسیاری از مناطق یا مقدار زیاد سؤالات، ناچار مسائل خود را به صورت مکتوب ارائه نموده و جواب مکتوب نیز دریافت می داشتند.
تاریخچه استفتاءات مکتوب: اصحاب، در زمان ائمه علیهم السلام، در موارد متعددی سؤالات مکتوب خود را خدمت حضرات علیهم السلام ارسال می داشتند و جواب می گرفتند. اما از میان آنچه به صورت مدون بوده وبتوان نام کتاب یا رساله بر آن نهاد شاید اول از همه کتاب مسائل عبید الله بن علی حلبی باشد. این کتاب را قاضی نعمان مصری در الایضاح نام برده و ار آن احادیثی نقل کرده است. بعد از آن می توان به مسائل محمد بن مسلم، مسائل علی بن جعفر، مسائل الحسن بن علی بن یقطین عن أبی الحسن موسی علیه السلام، مسائل معمر بن خلاد و مسائل بزنطی اشاره کرد. محتوای این مسائل در کتب حدیثی شیعه به وفور یافت می شود.
با شدت گرفتن تقیه و سخت شدن دسترسی به ائمه علیهم السلام، شاهد برخی مسائل از فقها هم هستیم؛ مانند مسائل اهل البلدان از فضل بن شاذان.
پس از آغاز دوره ی غیبت، طبعا مسائل نگاری منحصر در فقها شد. از اولین نگاشته های این دوره می توان به: مسائل حمیری از محمد بن عثمان عمری و مسائل علی بن ابراهیم در جواب ابن بلال اشاره کرد.
(ادامه دارد ان شاء الله..)
تاریخچه استفتاءات مکتوب: اصحاب، در زمان ائمه علیهم السلام، در موارد متعددی سؤالات مکتوب خود را خدمت حضرات علیهم السلام ارسال می داشتند و جواب می گرفتند. اما از میان آنچه به صورت مدون بوده وبتوان نام کتاب یا رساله بر آن نهاد شاید اول از همه کتاب مسائل عبید الله بن علی حلبی باشد. این کتاب را قاضی نعمان مصری در الایضاح نام برده و ار آن احادیثی نقل کرده است. بعد از آن می توان به مسائل محمد بن مسلم، مسائل علی بن جعفر، مسائل الحسن بن علی بن یقطین عن أبی الحسن موسی علیه السلام، مسائل معمر بن خلاد و مسائل بزنطی اشاره کرد. محتوای این مسائل در کتب حدیثی شیعه به وفور یافت می شود.
با شدت گرفتن تقیه و سخت شدن دسترسی به ائمه علیهم السلام، شاهد برخی مسائل از فقها هم هستیم؛ مانند مسائل اهل البلدان از فضل بن شاذان.
پس از آغاز دوره ی غیبت، طبعا مسائل نگاری منحصر در فقها شد. از اولین نگاشته های این دوره می توان به: مسائل حمیری از محمد بن عثمان عمری و مسائل علی بن ابراهیم در جواب ابن بلال اشاره کرد.
(ادامه دارد ان شاء الله..)
