8-اسفند-1396, 12:15
(7-اسفند-1396, 21:14)هادی نوشته: به نظر می رسد آنچه انسان ها را به دروغ وا می دارد همان عمل آن هاست یعنی به طور طبیعی شخصی که عمل بدی دارد دروغ بیشتری هم می گوید بنابراین فسق عملی رابطه ای مستقیم با فسق گفتاری دارد.این که می فرمایید که ظهور آیه در فسق گفتاری است، عرض می کنیم آیه اطلاق دارد و مطلق فسق را در بر می گیرد. چطور تناسب حکم و موضوع(تعلیل استاد مددی) باعث می شود که این اطلاق بهم از بین بروید؟؟
و همچنین روشن است که بها ندادن به شخصی به خاطر غرضی باعث کم ارزش شدن او دارد و به تبع یا شخص خود را اصلاح می کند و یا اینکه مطرود می شود و این امر بسیار عقلایی است. البته اصل اشکال و این احتمال در آیه با توجه به ظهور آیه در فسق گفتاری به نظر عرفی نمی آید
