12-اسفند-1396, 15:48
ابتدا بیان کنید مقصود شما از اطلاق مقامی مجموع ادله چیست؟ آیا چنین اصطلاحی اصلا در اصول وجود دارد یا اصطلاح خاصی مقصود شماست؟
آیا روایتی که می گوید شب قدر صد رکعت نماز بخوان شما از کدام قسمت آن می خواهید اطلاق بگیرید؟ امام علیه السلام میخواهند بفرمایند این عمل مستحب است، اطلاق مقامی ثابت می کند برای انجام دادن این مستحب شرط دیگری (مثلا غسل) نیست. اما این که طریقه ی انجام مستحب به چه صورت است چه ارتباطی به اطلاق دارد؟ (اگر آن قاعده ارتکازی را ضمیمه نکنیم)
برای روشن تر شدن اینگونه تصور کنید: ما در شریعت سه صورت نماز داریم، نماز صبح که حمد و سوره دارد، نماز ظهر که فقط حمد دارد، ونماز شب که فقط سوره دارد. حال همین امر صد رکعت را فرض کنید. در این فرض اطلاق مقامی چه نقشی در اثبات کیفیت صد رکعت در بین این سه نحو ایفا می کند؟
مثال ارث نیز همین طور. متعرض شدن برای حکم ارث جد آیا ایجاب می کند حضرت متعرض حکم جده هم بشوند؟ در همان مثال نماز ها فرض کنید امام علیه السلام بفرمایند نافله نیمه شعبان مانند نماز صبح است. آیا اطلاق مقامی ثابت می کند نافله شب قدر هم مثل صبح بوده و مانند ظهر یا شب نیست؟
اساسا اطلاق هر دلیلی ناظر به خود همان دلیل است. اگر گاهی حکم موضوعی به موضوع دیگر تسریه شود از باب تنقیح مناط یا الغاء خصوصیت است و ارتباطی به اطلاق ندارد. البته بحث لفظی نداریم می توانید نام این تسریه را هم اطلاق بگذارید.
اما بحث کلی قیاس مسأله دیگریست فعلا بنده در صدد این بودم که محل بحث ما قیاس نیست چون ادله ظنیه معتبره یا اطمینانیه وجود دارد. و این شکی نیست که ظن معتبر قیاس نیست.
آیا روایتی که می گوید شب قدر صد رکعت نماز بخوان شما از کدام قسمت آن می خواهید اطلاق بگیرید؟ امام علیه السلام میخواهند بفرمایند این عمل مستحب است، اطلاق مقامی ثابت می کند برای انجام دادن این مستحب شرط دیگری (مثلا غسل) نیست. اما این که طریقه ی انجام مستحب به چه صورت است چه ارتباطی به اطلاق دارد؟ (اگر آن قاعده ارتکازی را ضمیمه نکنیم)
برای روشن تر شدن اینگونه تصور کنید: ما در شریعت سه صورت نماز داریم، نماز صبح که حمد و سوره دارد، نماز ظهر که فقط حمد دارد، ونماز شب که فقط سوره دارد. حال همین امر صد رکعت را فرض کنید. در این فرض اطلاق مقامی چه نقشی در اثبات کیفیت صد رکعت در بین این سه نحو ایفا می کند؟
مثال ارث نیز همین طور. متعرض شدن برای حکم ارث جد آیا ایجاب می کند حضرت متعرض حکم جده هم بشوند؟ در همان مثال نماز ها فرض کنید امام علیه السلام بفرمایند نافله نیمه شعبان مانند نماز صبح است. آیا اطلاق مقامی ثابت می کند نافله شب قدر هم مثل صبح بوده و مانند ظهر یا شب نیست؟
اساسا اطلاق هر دلیلی ناظر به خود همان دلیل است. اگر گاهی حکم موضوعی به موضوع دیگر تسریه شود از باب تنقیح مناط یا الغاء خصوصیت است و ارتباطی به اطلاق ندارد. البته بحث لفظی نداریم می توانید نام این تسریه را هم اطلاق بگذارید.
اما بحث کلی قیاس مسأله دیگریست فعلا بنده در صدد این بودم که محل بحث ما قیاس نیست چون ادله ظنیه معتبره یا اطمینانیه وجود دارد. و این شکی نیست که ظن معتبر قیاس نیست.
