15-اسفند-1396, 18:39
نظر حقیر این است که چیزی که «قابلیت انسان شدن» دارد ارتباطی با ادله ندارد. دلیل وجوب حفظ نفس، انسان را می‌گیرد و تخصصا چیزی که انسان نیست اما قابلیت انسان شدن را دارد را شمل نمی‌شود.
اما مسئله‌ای که وجود دارد این است که ممکن است گفته شود که درست است که جنین قبل از ولوج روح، روح ندارد، اما این منافاتی با انسان بودنش ندارد، هر چه که باشد انسان است، هر چند که انسانی است که روح ندارد. ممکن است به این نکته اشکال فلسفی کنید که ماهیت انسان به روحش بند است و چیزی که روح ندارد امکان ندارد انسان باشد. اما پاسخ این است که ملاک معنای عرفی انسان است، نه معنای اصطلاحی فلسفی. کافیست عرف، جنین قبل از ولوج روح را نیز انسان بداند (که به نظر حقیر، می‌داند) همین کافیست تا ادله شامل آن شود.
اما مسئله‌ای که وجود دارد این است که ممکن است گفته شود که درست است که جنین قبل از ولوج روح، روح ندارد، اما این منافاتی با انسان بودنش ندارد، هر چه که باشد انسان است، هر چند که انسانی است که روح ندارد. ممکن است به این نکته اشکال فلسفی کنید که ماهیت انسان به روحش بند است و چیزی که روح ندارد امکان ندارد انسان باشد. اما پاسخ این است که ملاک معنای عرفی انسان است، نه معنای اصطلاحی فلسفی. کافیست عرف، جنین قبل از ولوج روح را نیز انسان بداند (که به نظر حقیر، می‌داند) همین کافیست تا ادله شامل آن شود.
