دخول سیاست و اقتصاد و... در دیانت

[اعلایی]

خیلی مبهم و غیر رسا عنوان زده اید و مطلب داده اید.
اما در عین حال باید عرض کنم اینکه مرحوم کلینی و صدوق باب اختصاص داده اند یا نه بازگشت به سلیقه خودشان میکند، ولی در روایاتی که در مورد مباحث اقتصادی (منظورم معاملات است ) وارد شده وقتی ملاحظه میکنیم می بینیم اصحاب خود را گتره و رها نمی پنداشتند و از صورتها و فرضهای مختلف مساله از امام ع سوال کرده اند.
در مورد مسائل سیاسی نیز کل زندگی ائمه تحت الشعاع دیدگاه های سیاسی ایشان بوده است. آیا شما تصور میکنید اگر ائمه نسبت به مسائل سیاسی و حق حکومت و نحوه حکومت حرفی نداشتند باز هم برای آنها آن همه تضییقات بوجود می آمد؟ آیا اگر امام ع در خانه خود می نشست و فقط نسبت به نماز و روزه مردم نظر میداد و در مورد حکومت هم هیچ نظری نداشت (مانند فقهای عامه) باز هم از طرف حکومت طاغوت تحت فشار قرار میگرفت؟!
در مورد روایت هم باید عرض کنم آیا صرف اینکه عقلاء دارای سیره هستند دلیل میشود که به بیان و تشریع خداوند نیاز نباشد؟!!!
آیا ملاک صحت تشریع احتیاج بالفعل عقلاء است - به این معنی که عقلاء متحیر باشند - یا احتیاج حقیقی به این معنی که اگر چه تحیر ندارند ولی برای رسیدن به سعادت حقیقی به تشریع شارع نیاز دارند؟