نکته جالب رجالی

[سید محسن حائری]

در ضمن، افعالی که ضمنا شامل «بیان» یا «افهام» هستند، از باب افهامی که درشان هست، حالشان حال الفاظ است. مثل حرف زدن از طریق اشاره کردن.
اطلاقات مقامی‌ای که مثال زدید (تعلیم صلاة و ...) نیز از همین باب هستند و باز هم ارتباطی به این بحث ندارد که بگوییم بر اساس فلان کار، ظاهراً فلان شخص شیعه است. این «ظاهرا فلانی شیعه است» یعنی «احتمال زیاد فلانی شیعه است». در آن هیچ گونه «افهام» (ولو با فعل) وجود ندارد که تحت بحث حجیت ظهور برود.