12-فروردين-1397, 00:57
(11-فروردين-1397, 07:19)سید محمد صادق رضوی نوشته: فرض کنید روایت بیان کند که امام فعلی را انجام دادند؛ از انجام فعل استفاده جواز و بلکه عدم کراهت می شود با وجود احتمالاتی مثل تقیه، ضرورت و ...همان طور که قبلا هم عرض کردم، دلالت فعل امام بر جواز و امثالهم اختصاص به معصومین علیهم السلام دارد. بحثش کاملا با حجیت ظهور متفاوت بوده و شیوه‌ی اثبات حجیتش هم ارتباطی به سیره و ... ندارد و کاملا متفاوت است. (بحث اغراء به جهل، مباحث عقلی و ... در این بحث دخالت دارند) و حتی این نکته که اطمینان در چنین مواردی شرط است یا نیست، نیز محل بحث و مناقشه است.
گرچه می توانید این موارد را هم مختص به حصول اطمینان کنید
بحث از حجیت ظهور (که دلیلش سیره است) در مورد افعال، فقط در مورد افعالی مطرح می‌شود که در آنها افهام از جانب فاعل وجود داشته باشد (تا بتوان بحث احتجاج با وی را مطرح نمود)
کمله‌ی «ظاهر» که گاهی در جملاتی مثل «ظاهرا فلان شخص شیعه است» به آن معنایی که در بحث «حجیت ظهور» محل بحث است نمی‌باشد. بلکه به این معناست که «نشانه‌هایی غیر قطعی بر مدعا وجود دارد». همین. ادعا این بود که «ظاهر» به این معنا چه دلیلی بر حجیتش وجود دارد؟
