قاعده ی ید، تعریف مدعی و منکر

[سید محمد صادق رضوی]

لکن این بیان هم محل تامل است، سلمنا که مدعی همان کسی است که عقلائیا از او مطالبه ی بینه می شود اما معلوم نیست چنین کسی همان کسی است که قولش مخالف حجت است. لذا مرحوم آقای خوئی در مبانی تکمله ی منهاج و در کتاب اجاره، مدعی را در همین حد تعریف کرده اند(المدّعى هو الذي يدّعي شيئاً على آخر و يكون ملزماً بإثباته عند العقلاء)
و دیگر تطبیق نداده اند بر کسی که قولش مخالف حجت است.

مگه این بیان چه اشکالی دارد؟ آیا مثال نقضی دارید؟